zon 18/12/2022 10u30 * Slins Jogging du Père Noël (CLAP) * 9,7 km * 00:51:14 * 11,3 * 31/54 * 1/1* ♥♥♥

Wat doet een mens als het vriest dat het kraakt op een zondagochtend? Die gaat een loopwedstrijd betwisten… Die mens moet dan al een redelijk fanatieke loper zijn. Uw verslaggever is er zo een. Maar hij is niet de enige. Enkele andere diehards komen verder in dit verhaal nog voor. En dus staan we met min acht op de licht besneeuwde hoogvlakte van Slins, boven de Jekervallei en nauwelijks enkele kilometers van thuis. We zijn erg vroeg ter plekke maar kunnen ons gelukkig warm houden in de sporthal van (fusiegemeente) Juprelle, voor de gelegenheid omgeturnd tot overdekte kerstmarkt.

Père Noël geeft hoogst persoonlijk de start aan het peloton van 105 deelnemers. Deze kleine groep omvat de vertrekkers van drie wedstrijden. Met andere woorden, weinig volk op de been. De concurrentie van bekendere lopen in het Luikse, het einde van het seizoen, de weersomstandigheden, ze zullen wel een rol gespeeld hebben. Toch is het jammer dat de infrastructuurvoorzieningen en de omvangrijke groep seingevers niet ingezet kunnen worden voor een groter event.

Na een uitgebreide warming-up in het gezelschap van mijn achterbuur Martin Kossig hebben we de koude al van ons afgeschud en zijn we vanaf de eerste meters al “bedrijfsklaar”. Dat is vooral het geval voor Martin die meteen van me wegsnelt in de eerste licht oplopende 200 meter. We draaien een veldweg op waar keitjes en stenen voor irritatie zorgen. Na een moeilijke bocht komen we op ruilverkavelingsbeton terecht. Beter voor de voeten maar niet voor de benen want 400 meter stijgend. 2% stijgingsgraad, voldoende om de bovenbenen te pijnigen en mijn aanvangstempo te temperen. Na een kleine kilometer komen we in de dorpskern op vlakke, asfaltwegen. Ik zie dat we in de verte rechtsaf worden gestuurd en vooral dat Martin K., gedragen door zijn “carbonschoenen”, al een kleine tweehonderd meter voorsprong heeft. Ik zie hem pas terug na de wedstrijd in de kleedruimte die merkwaardig genoeg alleen door drie Limburgers wordt bevolkt. De derde Limburger is Jean-Pierre Immerix. In de eerste kilometer kon ik achter me nog een glimp opvangen van zijn rode trui. Tijdens de verkenning hebben we een deel van het parcours gemist en ik ben dan ook verrast dat we op een smal graspad uitkomen . Maar het kleine peloton is intussen uit elkaar getrokken zodat we elkaar niet voor de voeten lopen. We bereiken nu de dorpsstraten in het centrum. Leuk, vooral omdat het hier licht bergaf gaat. Een brede bocht met aan de buitenzijde het dorpsschooltje en weer even bergop op een van de vernieuwde eenrichtingsstraatjes in dit deel van het dorp. Na twee brede bochten waar grote boerderijen de wacht houden, moeten we opnieuw over een heuveltje in een villawijk. Ook 2%, hoger doen ze hier niet. Maar voelen, doe je ze in elk geval. Is het een indruk of verteer ik deze bult beter dan de helling daarnet in het veld? We komen weer uit op de Rue du Chainay waar we 1,4 km geleden de bocht in de andere richting hebben genomen. De weg rechtdoor naar de finishzone geeft ons de kans ons toptempo boven te halen. Voor mij ligt dat vandaag rond de 12km/uur. Niet wereldschokkend, maar ik moet het daarmee doen…

Eerste doortocht aan de O’Top-aankomstboog. Nog twee ronden. December is traditioneel de corrida-maand. Nu ik vanwege een andere agenda Waremme en Hannut mis, is de Jogging du Père Noël een mooi alternatief. De eerste ronde blijkt ruim de snelste te zijn. Op naar de tweede. De eerste 900 meter liggen me niet. Dat weet ik nu al. Voornamelijk bergop en tussendoor de Chemin du Buisson Gros Guiillaume, het boswegje van de dikke Guillaume! Heeft die daar die keien gegooid? Ik word bovendien nog ingehaald door een juffrouw. (Veerle?) De rest van het rondje spreekt me veel meer aan. Op de tweede passage op het gras kan ik zelf nog eens een plaatsje opschuiven. Ik haal een piepjonge deelnemer in en herhaal dat kunstje nog eens in de volgende ronde, ongeveer op dezelfde plaats. Ik lever een halve minuut in. Derde ronde. Ga ik toch prijs hebben als ik in de verte de tractor zie manoeuvreren die al vanaf de eerste ronde staat te ronken voor de boerderij op de Rue Cordémont? Hij komt de ruilverkavelingsweg opgereden en zal me naar de graskant dwingen… Maar enkele seconden later rijdt hij even verder opnieuw het erf op… Gered! Ik blijf voorzichtig in de bochten waarvan er sommige nog nat of glad bijliggen. Eens ik me door de moeilijke beginkilometer geworsteld heb, probeer ik nog te versnellen. Dat lukt redelijk, ook al word ik nog door een vijftal achtervolgers ingehaald. Maar die hebben zich blijkbaar gespaard in de vorige kilometers. De eersten zijn het beslist niet, daarvoor ligt hun tempo niet hoog genoeg. Ik word net niet gedubbeld, laten we het maar als een succesje beschouwen. De laatste kilometer levert me nog mijn snelste tijd op. Maar minder dan 5′ zit er niet in. Hoe dan ook, ik heb (met mate) genoten van de kronkels in het oude gedeelte van Slins.

Mijn gemiddelde, even boven de 11km/uur, beantwoordt op dit parcours aan mijn huidige fysieke mogelijkheden. Daarmee kom ik uit op een tijd die precies het midden houdt tussen die van Martin en Jean-Pierre. Ik pak met groot overwicht de eerste plaats bij de veteranen 4. Niet zo moeilijk als enige deelnemer. Qua leeftijd word ik wel ruim geklopt door Henri Hardy (79) van Bitsingen. Maar die heeft het vandaag bij de 6,6km gehouden. We hebben in de sporthal/feestzaal nog een leuk gesprekje over onze hobby van de voorbije …35 jaar.