zon 09/12/2023 15u * Sint-Truiden Estafette * 5,8 km * 00:31:11* 11,2 * 36/48 * 4/5 (H+120)* ♥♥

De afspraak was al een maand geleden gemaakt in Waremme: als Marc, de ploegmaat van Bruno Broos, begin december niet hersteld is van zijn blessure, vormen we opnieuw een team in de laatste aflossingswedstrijd van het seizoen in Sint-Truiden. En zo zijn we op deze miezerige decembermiddag aan het moderne Lago-sportcomplex om onze rondjes af te werken. In de hoop enkele meters meer te puren uit onze gedeelde inspanning van een uur (dat lukt) en ons derde podiumstekje te behouden (daar steekt het duo van Langeveld – Humblet een stokje voor). Haha, nu schud ik plots, zonder het te weten, een woordspeling uit de mouw…

Het parcours is me bekend van vorig jaar. maar tijdens de opwarming merken we plots dat we dit jaar in tegengestelde richting moeten lopen. Niet dat het veel zal uitmaken. Alleen de aankomst en de aflossing is wat overzichtelijker en dat is precies de reden van de wijziging. We zijn vandaag met 48 ploegen. 96 deelnemers dus, hoor ik jullie denken. Toch niet, 95 starters. Nora Houben van Tongeren moet het zonder ploegmaat stellen (de reden is me onbekend) en werkt haar rondjes stoïcijns alleen af. Over de prijs voor de strijdlust bestaat dus geen discussie. Alleen wordt die niet toegekend. Een vermelding in dit verslag mag hopelijk als een grote eer worden beschouwd.

De 48 startlopers worden op pad gestuurd door de Truiense schepen van sport. Onder hen mijn teamgenoot Bruno die een plaatsje zal moeten afdwingen en liefst behouden in de sliert lopers op het smalle pad na de eerste bocht. Dat gewring bespaar ik me. Ik wacht Bruno op aan de aankomst, tijdens de loop als wisselzone/zone relais aangeduid. Door de omgekeerde parcoursrichting zien we de lopers nu vanaf een kleine honderd meter aankomen en kunnen zo een geschikte positie innemen voor een vlotte stokwissel. Daar zie ik in de verte een blauwe trui aankomen onder een grijze haardos. Ik sta met uitgestrekte hand klaar om Bruno af te lossen …tot ik vlak bij de streep moet vaststellen dat ik de verkeerde loper in het vizier had. Even later komt de echte Bruno Broos dan toch aan. Ik begin vol goede moed aan mijn eerste ronde …en ben na 150 meter al op zoek naar mijn tweede adem. Zo’n aanvangsronde, in wedstrijdtempo, is toch nog altijd even anders dan een opwarmingsronde. Al was het maar om op hogere snelheid de vele plassen te ontwijken.

De regen die tijdens mijn autotocht hierheen met bakken uit de lucht viel, zal zich tijdens de loop inhouden. Maar het blijft winderig en ongezellig. Nadine, mevrouw Broos, zoekt beschutting onder de afkapping naar de ingang van het zwembad. Ik tel de rondes af. Ik mag uitgaan van een totaal van zes. Het eerste deel van de lus ligt me totaal niet. Op het eerste en enige bultje van het parcours, op het grindpad rond 250 meter, val ik zo goed als stil – die indruk heb ik althans – en ik mis de soepelheid om de bochtjes in het park gezwind te nemen. Bovendien pak ik het voorzichtig aan: de paden en steentjes zijn glad en bezaaid met bladeren. Ik zoek ook snel de buitenkant van de paden op om de snellere lopers niet te hinderen. En bewonder hun snelheid en stijl als ze voorbijvliegen. Eens rond het prieeltje in het park kan je je snelheid uitspelen. Dat betekent voor mij een tempo rond de 5’/km… Buiten de wisselzone zijn er nauwelijks supporters langs het parcours. Of toch éen. Moedigt die mij aan? Maar wie is die gemutste jongeman dan? Na afloop maak ik kennis met de mystery-fan. Het is Nicolas, een loopmaat van Bruno en vandaag dus ook fan van mij.

De laatste ronde is bezig. Dat wil zeggen mijn laatste ronde. Bruno wacht me op aan het speelpleintje en jaagt me op naar de finish om zelf nog een deeltje van de dertiende ronde (samengeteld) te kunnen meepikken. We snellen samen voorbij Gilbert en Albert die nu al ronden lang aan de kant staan te palaveren. Aan de streep heeft Bruno nog twee minuten tijd om ons totaal met enkele honderden meters aan te dikken. We komen uit op 12.326 meter, een lichte verbetering ten opzichte van Waremme. De gegevens hierboven zijn mijn eigen tijdsopnames tijdens de loop en zijn noodgedwongen niet echt precies. Het stokje aannemen en de stopwatch indrukken in een fractie van een seconde, er hapert wel eens iets. Mijn ronde en/of kilometertijden zijn wat beter dan wat ik op mijn Garmin aflees: tussen 5’09” en 5’16”. Daar ben ik best tevreden mee. Nog meer opgetogen ben ik over de tijden van Bruno: tussen de 4’24” en 4’38”. En daarmee blijven we netjes uit de rode lantaarnzone.

Ik haast me naar binnen om mijn Albert Heijn-goodiebag in ontvangst te nemen en de douches op te zoeken. Dan wacht ik mijn beurt af voor de braadworst die ons door de organisatie wordt aangeboden. Als ik het stevige exemplaar verorberd heb, is het al tijd voor de prijsuitreiking. Niet voor ons dus, maar Bruno neemt revanche door de grote tombolaprijs mee naar huis te nemen. Na een aangename babbel en een enthousiaste voorstelling van zijn olijfgaard en zijn groentendomein door Domenico, neem ik afscheid van mijn loopvrienden. Tot (heel) binnenkort…