zon 02/02/2014 10 u * Marche-en-Famenne * 16,1 km * 01:25:32 * 11,7 * 69/223 * ♥♥♥

Zondagochtend zijn we al vroeg op weg voor de eerste en misschien langste verplaatsing van het joggingjaar. De bestemming is Marche, meer dan 80 km van het dan nog rustige Heukelom. Later op de dag zal de rust wreed verstoord worden door een bloeddorstige hondenroedel. Marche ligt in de landstreek Famenne, bekend van de lessen aardrijkskunde. De streek is groen en heuvelachtig. We zullen het geweten hebben.
Terwijl Marie-Paule de ochtendlijke charmes van het stadje ontdekt, trekken Gerard Thiessens en ik ons samen met 221 andere loopfanaten op gang voor de “Jogging de la Chandeleur” ofte “Lichtmisjogging”, 10 mijl op een uitdagend parcours. Zo goed als geen bekenden hier in Luxemburg, tenzij Alain Waerts. Hij eindigt 42 plaatsen en 8 minuten voor me. De opwarming heeft ons duidelijk gemaakt dat het opletten geblazen is voor ijzelplekken op het asfalt. Na een stevige klim in de stad zoeken we meteen het bos op. Maar het uitgaand verkeer wordt na een goede kilometer onderbroken als we door een onder water gelopen tunneltje moeten. Ik speel nog even met de gedachte om door het water te waden maar bedenk dan dat nog 15 kilometer in de winter met natte voeten lopen niet echt comfortabel is. De file op het smalle verhoogde stoepje kost ons een minuut. De eerste kilometers in het bos gaan licht stijgend over paden op steenslag. Na een intermezzo op het asfalt tussen de weiden worden we een bospad opgestuurd. Ik heb intussen Gerard ingehaald die eveneens vrij voorzichtig van start is gegaan. Maar de benen doen al pijn terwijl het echte zware werk nog moet beginnen. We lopen in een groepje van een man of zes waar de posities wel eens durven wisselen, afhankelijk van de ondergrond. Het is wroeten op de bospaadjes tussen de modder en de boomwortels.

http://www.afstandmeten.nl/embed.php?id=796995&kmStep=1

We zijn nu halverwege, op het hoogste punt van het parcours. We kunnen eindelijk onze benen strekken op een breder, goed beloopbaar pad. Gerard heeft zijn tweede adem gevonden en houdt een pittig tempo aan. Na de wedstrijd vertelt hij me dat hij het ritme wilde volgen van een ARCH-loper (ARCH is de atletiekvereniging van Ciney) die in onze buurt liep. Tot nu toe heb ik heel behoudend gelopen om mijn benen te sparen in de beklimming. Om in het spoor van Gerard te geraken drijf ik ook het tempo op. In een mooie afdaling op het asfalt kan ik opnieuw aansluiten. De terugweg naar Marche gaat nu voornamelijk in dalende lijn. Zullen we de vooropgestelde tijd tussen de 1u20′ en 1u25′ kunnen halen? Een nieuwe klim en een passage over smalle gevaarlijke paden in het bos geven het tempo opnieuw een knauw. We kunnen weer even genieten van de doortocht door het dorpje Champlon maar even verderop wacht weer een nieuwe kuitenbijter. Gerard moet achterblijven (“mijn pijp is leeg”, “ik heb honger”, jeremieert mijn loopmaat). Zelf kan ik mijn positie handhaven. 
We duiken nu weer het bos in. Ik hoor het gekletter van loopschoenen achter mijn rug. Gerard is zijn korte inzinking weer te boven en neemt op zijn trailschoenen zowaar weer wat voorsprong. Er zijn helaas geen kilometeraanduidingen zodat ik in het ongewisse ben over de kilometertijden die we lopen. De laatste kilometers herkennen we wel van het begin van de loop. Ik zie dat we haast zullen moeten maken om onder de 1u25′ te blijven. Ondanks een felle eindspurt lukt dat net niet. Maar we eindigen nog bij het eerste derde van het veld – Gerard twee plaatsjes achter me – en dat durf ik een positieve balans noemen.
We spoelen ons onder het (op dat ogenblik nog) overvloedig stromende en op perfecte temperatuur zijnde douchewater de modder en het zweet van het lijk in de voorhistorische wasruimte van het B-voetbalveld en haasten ons terug naar Limburg.

(Foto’s Marie-Paule : We zijn er weer vanaf …)