zon 28/10/2012 10.15 u * Oreye (Challenge hesbignon) * 10,3 km * 0:43:55 * 14,1 * 74/343 * 2/16 * ♥♥♥♥

Het doet winters aan op de hoogvlakte van Oreye als we klaar staan voor een nieuwe “Hesbignon”-uitdaging. Oorspronkelijk stond de loop niet op mijn programma, maar ik heb mijn plannen gewijzigd en treed dus voor de vierde week op rij aan in competitie. Ik wilde me nog eens tonen aan mijn Waalse vrienden die zich, vanwege mijn lange afwezigheid in het Luikse criterium, zorgen begonnen te maken over mijn gezondheidstoestand. En … er zouden zowaar supporters de verplaatsing maken naar Oreye om me in levende lijve aan het werk te zien.

Ik heb me de hele week koest gehouden op training en hoop dus op frisse benen op de golvende wegen van de “Boucle d’Oreye”. Na de eerste hectometers in dalende lijn begin ik ongeveer als honderdste aan de beklimming die ons uit het dorp zal leiden. Ik zit in de buurt van Rosario Ilardo, die me voor de start niet echt gemotiveerd leek, en die na 3 kilometer zal achterblijven. Noël Heptia die met een blessure sukkelt, zal niet in het stuk voorkomen. We kunnen de benen strekken in de afdaling naar het kasteel van Otrange en passeren de eerste keer door het in de mist gehulde kasteelpark. Ik groet Lizzy en Modest uit Tongeren die de koude hebben getrotseerd om ons aan te moedigen. Na een kort klimmetje verlaten we de dorpskom van Otrange en komen in het open veld. Voor me zie ik een groepje met enkele dames, traditioneel de prikkel om het tempo op te drijven. 

Jules Kempeneers die al van bij de start voor me uit draaft, dicht het gat in driehonderd meter. Ik zal er 2,5 kilometer voor nodig hebben. Ik zit goed in het ritme en kan in het bos nog enkele deelnemers inrekenen. Na de tweede doortocht aan het kasteel krijgen we als uitsmijter nog een flinke klim geserveerd waar ik me vorig jaar haast in verslikte. Dit jaar heb ik meer reserves. Ik kan zelfs een glimlach te voorschijn toveren voor de foto van Jo Defrère, de huisfotograaf van de challenges, die zich altijd strategisch weet op te stellen om de grimassen van de deelnemers te vangen. In de laatste helling naar de aankomst in de sporthal moet ik er nog een versnelling uitpersen om Françoise Piscart voor te blijven.

Met een gemiddelde van 14 per uur en een inhaalrace die me zo’n vijfentwintig plaatsen oplevert, denk ik dat ik mijn magnumfles Leffe verdiend heb. Ver voor mij uit is Valère Sauwens opnieuw numero uno. Zou men de Truienaar, op wie de leeftijd geen vat schijnt te hebben, niet beter in de categorie “Espoirs” plaatsen? Beny Stulens haalde ook fel uit: tweede overall met een gemiddelde van 18 per uur. Ik keer tevreden terug naar huis, ik hoop voor Lizzy en Modest hetzelfde …

(Foto1: Marie-Paule: Lizzy en Modest, de Haspengouwse tifosi. Foto’s 2 en 3: Jo Defrère: De kopgroep met de latere winnaar, Arnaud Renard, in laatste positie. Beny Stulens, uiterst rechts. Onder: Guido Boghe, zonder tegenslagen de winnaar bij de veteranen 2, links in het blauw.