Ik heb er een gevarieerde trainingsweek opzitten. De dag na Wegnez heb ik Josette vergezeld op een trainingstocht van 3 uur door en rond Visé. Jef van de Weerdt en Huub Coolen van Maastricht hadden hun wagonnetje ook aangehaakt. Met vieren is er wat meer gespreksstof en gaan de kilometers al wat sneller voorbij. En met drie mannen rondom haar moest Bu geen schrik hebben dat zijn eega de weg bijster raakte. Het tempo moest overeenkomen met een eindtijd van rond de 4 uren – en liefst net eronder – die Josette voor ogen heeft. Dat kwam mij goed uit. Ik heb immers al maanden zo geen lange duurtraining meer afgewerkt. Enkele dagen later, bij de zondagstraining van de Zweitlanceurs moesten we opnieuw diep in onze energievoorraad tasten. Wat een ellendig weer boven op het plateau tussen Emael en Kanne! Door de kille regen zijn we zelfs vervroegd de terugweg ingeslagen naar het Jekerdal-sportterrein, een onuitgegeven scenario voor de kilometervreters die we zijn.

Belofte maakt schuld. Volgende zondag ga ik mijn maatjes aanmoedigen in de Maasmarathon. De hesbignon-loop in Faimes moet ik dus laten schieten. Dubbel jammer omdat de wedstrijd wordt betwist in Borlez waar mijn collega Koenraad Nijssen resideert. Hij kan de festiviteiten op en rond het veld van de plaatselijke voetbalclub L’Etoile de Faimes zelfs vanuit zijn woonkamer gade slaan.
“Elk nadeel heb zijn voordeel” en dus maak ik van het competitieloze weekend gebruik om het trainingsritme op te drijven. Meer weerstand kweken op de bultjes van Caestert en het Cannerbos, wedstrijdtempo zoeken in de afdaling naar de ENCI-groeve en op de vlakke stukken. Het wordt stilaan tijd om de drie heren in het blauw op de foto weer het vuur aan de schenen te leggen …

(Foto Jo Defrère: Roland Vandenborne, voor Pol Van Kerrebroeck en Noël Heptia)