Groet um

Na de operatie is de tijd van de revalidatie aangebroken. De echte kine-oefeningen zijn voor later. Voorlopig moet ik het houden bij eenvoudige bewegingen om de arm weer in beweging te krijgen. Het getroffen lichaamsdeel werkt wel flink tegen en bezorgt me meer pijn dan vorige week. Maar hopelijk is dat het teken dat er opnieuw leven komt in de weke delen rond het gebroken bot.Met jullie morele steun – waarvoor hartelijk dank – en wat geduld van mijn kant zal deze nare episode over enkele weken tot het verleden behoren. Lopen mag niet, dus probeer ik mijn conditie te

Zondag verlaat ik de echtelijke woning om twintig voor tien voor mijn wekelijkse trainingstocht met de Zweitlanceurs. Woensdag om 2 uur in de namiddag ben ik terug, na een tussenstop van drie nachten in het Vesalius-ziekenhuis in Tongeren.Zondagmorgen 11.10. Ik loop alleen, op zoek naar Peter van Tine van Josette (kan je nog volgen?). Peter zal ik niet meer terugzien. Dan maar proberen mijn andere maatjes in te halen. Ik kan een stuk van de route afsnijden door rechtstreeks van de hoeve op Caestert richting Kanne te lopen. De grindweg langs de bosrand loopt naar beneden, ik heb wat vaart

Nu eens geen beker maar een radiografie van een gebroken bot als illustratie. De eigenaar is overigens dezelfde. Plaats en uur van het onheil: een ijsplek op Caestert (Kanne), zondagvoormiddag 11u10. De humerus of het bovenarmbeen is intussen operatief gestabiliseerd in het Vesaliusziekenhuis in Tongeren. Ik ben weer thuis en wacht op betere tijden …(Zodra het typen wat makkelijker verloopt, breng ik een uitgebreid verslag.)