zat 03/04/2021 10u30 * Bolland Jogging Connect (Challenge L’Avenir) * 9 km * 00:48:40 * 11,1 * 95/206 * 2/5 * ♥♥♥♥

Het is best fris als we uitstappen achter de bescheiden tribune van CS Bolland. Ik heb mijn maat Servais Halders kunnen overhalen om de Jogging du Foot in de buurt van Herve te betwisten. Na een uitgebreide opwarming en een eerste kennismaking met de stekelige hellingen en steile afdalingen van de eerste anderhalve kilometer, ga ik als eerste van start. Dat wil zeggen na weer veel geprul met mijn smartphone. Mijn kompaan is niet alleen veel sneller – dat is niets nieuws- hij is ook beter voorbereid op de startprocedure dan ik. Het startnummer (verschillend per loop in deze challenge) netjes in het hoesje van zijn GSM genoteerd en de leesbril in aanslag. Zijn tempo kan ik niet volgen, zijn praktische voorbereidingsstrategie moet ik me wel kunnen eigen maken.
Het vertrek is op dezelfde plaats als de reguliere loop, aan het voetbalveld midden tussen de weiden. De dorpskern zelf krijgen we helemaal niet te zien. We kunnen onmiddellijk de grote molen ronddraaien in de eerste sterk dalende kilometer. Die is ook meteen goed voor mijn snelste kilometertijd. Aan dat gejaag komt abrupt een eind als we in een bosje steil omhoog moeten, en dan nog op een hobbelig paadje waar alleen de buitenste stroken enig houvast bieden voor de benen. Het blijft stevig klimmen op het asfalt tussen enkele huizen en boerderijen. Mijn benen blokkeren meteen. Hier gaat Servais me met korte maar soepele pasjes voorbij. Dan volgen 600 meter steil bergaf, ongetwijfeld op weg naar de tweede helling op het parcours. In het dalletje zie ik Servais voor het laatst. Daarna is hij onstuitbaar op weg naar een tijd onder de 40′. De 25 seconden meer in de uitslag zijn het gevolg van de smartphone-registratie aan de finish. Je zult zien, mijn system voor de Vredesloop is handiger en eerlijker. Mijn benen hebben de eerste klim nog niet verteerd of de tweede langere helling ligt al op me te wachten. Een leuke wandelroute in het bos voor wie een goede conditie heeft, een martelgang voor wie – zoals ik – nog naar het goede loopritme zoek. Zwaar hijgend klauter ik omhoog, troost zoekend in de gedachte dat boven het moeilijkste voorbij is. Dat is aan een bocht naar rechts waar een familie wandelaars op een bank probeert te bekomen van de inspanningen. Die rustpauze kan ik me niet veroorloven. Als het bos achter me ligt, heb ik een mooi uitzicht op de weiden en de vallei rechts. Dit is een bijzonder fraaie weg met zo te zien gloednieuw asfalt. Op de Mur du Couvent (de kloostermuur) – zo heet de weg – haal ik net niet de 5′, daarvoor werken de stijgende stroken te veel tegen. Ik moet even opzij voor een brede SUV die de hele breedte van de weg voor zich opeist. Voor het overige kan ik hier in alle rust genieten van het landschap. Ik begin langzaam in mijn ritme te komen. Het wordt ook stilaan tijd, ik ben bijna halfweg. In de verte zie ik een loper op een volgende helling, de derde en de laatste. Daar moet ik ook nog boven geraken. Dat lukt al een stuk beter dan daarnet. De stijgingsgraad is hier ook heel wat milder. We komen even tussen de huizen. Een zwarte pijl op roze achtergrond wijst naar rechts. Voorlopig (let op het woord) vind ik het parcours zonder problemen. Mijn aandacht wordt ook getrokken door een waarschuwing in het Frans en het Nederlands ” Attention, passage dangereux, gevaarlijke oversteek”. Is dat voor ons? Er komt straks een gevaarlijke passage in Herve aan, maar dan worden we toch wel heel lang vooraf gewaarschuwd.
Na een korte afdaling lopen we links een veldweg in voor een boerderij. Ik herken deze passage. Ik was hier ook in de zomer van 2018. Toen had ik overigens 2 minuten minder nodig dan vandaag. Dat bewijst twee dingen. Een: in een loop tegen de tijd heb je net dat tikje minder grinta dan in een wedstrijd met concurrentie. Twee: de leeftijd, zeg maar de ouderdom, vergeeft niet. De veldweg buigt af naar links. Het is hier spitsroeden lopen tussen puntige stenen. Op het gras even verder is het lekkerder lopen en ik haal nu snel de loper in die ik daarnet in het vizier heb gekregen. Hij is, buiten Servais, de enige deelnemer die ik vandaag tijdens mijn loop tegenkom. Een groepje babbelende dames in looptenue verspert nog even de weg. Ik vind nog een klein gaatje en kom nu in de bebouwing van Herve. Over een rijweg. Niet ongevaarlijk, na een scherpe bocht. Dat moet de oversteek zijn die een kilometer voordien is aangekondigd.
Vanaf km 6,6, voor de grote donkere maalderij aan de Rue des Meuneries, worden we de Ravel opgestuurd. Het gaat heel lichtjes bergaf en strak rechtdoor. Tijd om snelheid te maken. Bij mij is dat nu onder de 5′. Met mijn excuses aan wie die dit een slakkengangetje vindt. Hier zullen we ergens rechtsaf moeten slaan naar het voetbalveld en aankomstlijn. Aan km 7,6 zie ik rechts wel een bordje staan… maar ik zoek tevergeefs naar een weg. Dan maar verder. Misschien moeten we even verder rechts in, denk ik. Maar ik zie geen weg meer naar rechts. Toch maar verder tot ik in de verte het stationnetje van Melen ontwaar. Dit is zeker te ver. Ik druk mijn Garmin in, maak rechtsomkeer en jog terug richting Herve. Daar zie ik dan toch de pijl waar ik naar zocht. Een U-pijl om langs een parallelle weg terug in Bolland uit te komen. Waarschijnlijk net achter een van de dikke keien langs de weg verborgen toen ik er voorbijkwam. Dan maar mijn Garmin opnieuw ingedrukt en op snelheid naar de finish. Na een korte aanpassing ben ik weer snel op snee voor de laatste anderhalve kilometer die grotendeels vlak is. Ik heb Servais wel heel lang laten wachten vandaag. Hij heeft al ruim de tijd gehad om uit te lopen. Ontgoocheld door de wegvergissing en de bijkomende minuten verlaat ik Bolland. De rijstevlaai en Leffe tijdens mijn tussenstop in Voeren zijn wel balsem op de wonde. Maar een dag later komt alles toch goed. In de eerste versie van de uitslag bengelde ik nog ergens achteraan. Maar de organisatie verhoort mijn bede om mijn echte tijd in de tabellen op te nemen. Bedankt.