zon 13/02/2022 11.15u * Kiewit Midwinterjogging * 9,9 km * 00:48:38 * 12,2 * 183/379 * 3/8 (70+) 8/27 (65+) * ♥♥♥♥

Twintig jaar, zo lang is het geleden dat ik nog eens op de bospaden van de Midwinterjogging gelopen heb. Wat mij weer eens richting Hasselt heeft gelokt, is het initiatief van de organisatoren van het nieuwe Limburgse Helpshop Loopcriterium om de 65-plussers een eigen klassement te gunnen. Een primeur in Limburg, vermoed ik. Een podium per categorie, ook voor de bestaande jongere leeftijdsklassen, zit er echter niet in voor de afzonderlijke wedstrijden. Dat zet toch wel een domper op mijn aanvankelijk enthousiasme. Voor een echte rangschikking met podiumviering en prijzen is het wachten op het einde van het seizoen. Maar de twee andere aangekondigde criteriums zouden zelfs geen globaal klassement voorzien. Het gonst de laatste weken inderdaad van berichten over nieuwe loopcriteriums in Limburg. Er zijn nochtans geen nieuwe wedstrijden bijgekomen. Maar de leegloop die na het verdwijnen van de Victors Cup (oude versie) te vrezen viel is dan toch uitgebleven. In Kiewit is trouwens weinig te merken van het nieuwe criterium. Een vertrek- of aankomstboog bijvoorbeeld met de nieuwe naam in grote en kleurrijke letters. De organisator Jean-Pierre Vossius en de sponsor Stefan Meekers houden zich low profile op tussen de massa. Bescheidenheid troef bij het organisatieteam dat maanden bezig geweest is de traditie van Limburgse amateur loopwedstrijden nieuw leven in te blazen. De naam zelf ” Helpshop Loop Criterium” bekt naar mijn mening ook niet goed. Maar nu zoek ik misschien spijkers op laag water…
Ik ben dus na twintig jaar terug in Kiewit. En ik ben daar niet alleen. Alles wat twee benen heeft en die gebruikt om snel te lopen, of alleszins een poging daartoe doet, is hier. Ze komen van overal. Ook Nederlanders en Walen. De winnaar van de 10 km is trouwens een Franstalige, van Remicourt in Waals Haspengouw. Een parcours op vlakke asfalt- en bospaden in het natuurgebied van Midden-Limburg blijkt het ideale cocktail om de appetijt van de lopers op te wekken. En de lange vastenperiode door corona zal de loophonger nog aangescherpt hebben. Veel volk, dat komt me goed uit, hoop ik, om niet in de achterste waaiers van het peloton te verzeilen. De vuistregel is “hoe meer deelnemers, hoe lager het niveau”. Ik moet me de laatste jaren aan alle strohalmpjes vastgrijpen om niet door de lopersvloed overweldigd te worden.
We staan nog non-coronaproof te keuvelen aan de startlijn als plots het vertrekschot weerklinkt. Iedereen zoekt snel naar de juiste startpositie- de ene staat schuin, de andere in de tegengestelde looprichting – en trekt zich met min of meer schwung op gang. Zelf ga ik fel van start. Te fel, moet ik vaststellen na een kilometer. Mijn eerste kilometertijd 4:39 is zowat mijn maximum in een intervaltraining. En dat dan nog in het prille begin van een loop. Dat gaat verkeerd aflopen als ik niet snel mijn ritme terugschroef. Zwaar ademend probeer ik de volgende kilometers door te komen zonder al te veel aan tempo in te boeten. Dat was niet het plan. Mogelijk ben ik wat overmoedig geworden door mijn eerste kilometer in Visé, drie weken geleden. Tussen haakjes, mijn vorig competitie-optreden is al eventjes geleden. De uitstap naar Herstal vorige zondag heb ik afgeblazen om niet zelf te worden omgeblazen door het tempeest dat toen boven het Luikse tekeer ging. Ondanks ik in ademnood ben, blijven de tijden in de volgende kilometers uitstekend. Maar ik ben nu wel al de kilometers aan het aftellen. En dat al in de eerste helft van de 10 km. Nog even een zijsprongetje over de afstand. Na afloop is menige loper ontgoocheld dat we weer niet de 10 km halen. 9,9 km ongeveer, volgens verschillende Garmin-berekeningen. Dit zou echt een parcours zijn voor een PR op de 10 km. Op de startstraat was er nog ruimte zat om die extra honderd meter te zoeken. Het zij zo.
Wat gebeurt er intussen rond me? Ik zie een aantal lopers passeren, enkele Alken-lopers, onder meer Raphael Van Den Broeck, verscheidene Hoeselt Runners, goed herkenbaar aan de oranje kleuren in hun outfit en vele onbekenden, meestal in het zwart gehuld. Het is ook een Hoeseltse loopster die met haar hond onderweg is. Ik ben op mijn hoede voor de onvoorspelbare bewegingen van het beestje en de bijhorende lijn. De loopster is veel sneller dan ik maar toch moet ze me een tweede keer voorbij na een drinkpauze van haar viervoeter. Vanaf km 3 worden we enkele bospaden ingestuurd. Goed beloopbaar maar net dat tikkeltje “langzamer” dan de asfaltwegen. Overigens moet je ook op de bolle asfaltpaden soms naar het goede spoor zoeken.
Halverwege, de benen beginnen stilaan moe te worden. Er schijnt geen einde te komen aan de eindeloze rechte weg vanaf km 5. In het begin lag er ook een streep van 2 km rechtdoor. Maar toen vond ik wat afleiding in de beweging rond me. In de verte zie ik eindelijk een bocht. Even ontspannen na 1,7 km duwen om mijn tempo te houden. Met het mooie weer zijn er heel wat wandelaars op pad. Het worden er nog meer, even voor de zevende kilometer. De reden wordt me meteen duidelijk. Door de fysieke en mentale inspanning was ik het al vergeten maar we hebben nog de doortocht door het water te goed. De organisatie pakt graag uit met deze markante plek op het parcours. Ik ken de toeristische trekpleister alleen van foto’s en beleef dus de unieke ervaring van de passage door de vijver met het water op ooghoogte voor het eerst. Voor het overige is het “running as usual”. En het wordt er niet beter op in km 7 als we plots een fikse tegenwind te verwerken krijgen. Nog een laatste langere rechte strook. Die ik moet aanvatten zonder reserves in mijn energietank. Mijn beginnersfout in de eerste kilometer heeft me de hele loop parten gespeeld en kraakt nu ook mijn traditioneel sterke tweede helft. Nog een kleine kilometer te gaan. Ik werp even een blik op mijn horloge en zie dat ik ruim onder de 50 minuten kan finishen. Over de eindtijd kan ik dus best tevreden zijn. Met mijn rangschikking in de totaaluitslag en per leeftijdscategorie evenzeer. Ook al is dat een eeuwigheid achter de eerste twee 70-plussers, Ha- en Hie- (volledige namen in de officiële uitslag), die zelf maar met enkele seconden van elkaar zijn gescheiden. In de lange lijst tijden en gemiddelden springt een gemiddelde van 03:34 in het oog, althans in mijn oog. De volgende maanden zullen duidelijk maken of dat een eenmalige uitschieter is en of er weer iets moois en snels aan het groeien is.
Met bijna 600 lopers aan de start voor de 5 en de 10 km is het event een schot in de roos. Het is dan ook jammer dat er na afloop geen officiële podiumceremonie plaats vindt voor de top drie bij de dames en heren. Tenzij corona een feestelijk slot in de weg stond…

(Foto Marie-Paule: In de laatste kilometer.)