zon 12/11/2023 10u30 * Waremme Estafette * 5,8 km * 00:31:36* 11 * 42/68 * 2/3 (H+120)* ♥♥

“Je hebt de smaak te pakken” lacht Roland Vandenborne als hij me opmerkt in de sporthal van Waremme waar straks de voorlaatste manche van de Estafettechallenge zijn beslag gaat krijgen. Hij bedoelt de smaak van de aflossingswedstrijden: een kilometer “volle petrol”, onderbroken door enkele minuten rust als je ploegmaat in actie is. En dat in zoveel mogelijk beurten gedurende een uur. “Niet echt” moet ik het enthousiasme van de geestelijke vader van het Vlaams-Waalse criterium afremmen. “Voor de ambiance en om mijn sportweekend in te vullen.” vul ik aan. Hoe dan ook, ik ben hier nu en ga dan maar proberen er het beste van te maken rond het sportcomplex van Waremme. Nu onze beide reguliere ploegmaats met blessures sukkelen, vorm ik in Waremme een onuitgegeven team met Bruno Broos van Tienen, veteraan 3. We blijven dus in de categorie Heren +120. Bruno meldt me meteen het goede nieuws: een podiumplaats kan ons al niet meer ontsnappen. We zullen straks zelfs het tweede trapje bezetten, ook al heb ik daar maar een heel bescheiden verdienste in.

Een grondige verkenning van het kilometerrondje is hier aangewezen als je zonder kleer- en andere scheuren de streep wil halen. Mijn vorige deelname dateert ook al van enkele jaren geleden, in 2018, toen met Carlos de Almeida. Vooral het eerste deel, zo’n 350 meter, tot we weer op de rechte Rue des Prés uitkomen, bevat niet minder dan acht bochten, de ene al wat scherper dan de andere. Het is ook zaak geconcentreerd te blijven op de hobbelige ondergrond, van beton, asfalt of… zand. En op de gladde stroken, onder meer door de gevallen bladeren. Ik plant mijn sportbril op mijn neus en hoop nu tenminste alle gevaren tijdig op te merken. Nog een geluk, het regent niet… Het deelnemersveld (volgens de tot nu toe beschikbare gegevens) telt 67 ploegen en voor mij althans nogal wat onbekende gezichten. Er zijn de habitués, Patrick Nijs en Nora Houben bijvoorbeeld, de snelheidsduivels die kicken op het explosieve werk, Christophe Stevens en zijn maat Dimitri, de sporadische deelnemers, zoals ik, en plaatselijke vedetten, hier WACO-lopers. Lees WACO niet op zijn Amerikaans… Het staat voor Waremme Athletic Club Oreye.

Tussendoor nog dit. Een uitslag is er wel (in Braives zijn ze nog altijd aan het puzzelen voor de correcte uitslag) maar op het ogenblik van het schrijven van dit verslag is het klassement nog niet online beschikbaar. Jammer. (Aanvulling 14 november: eindelijk zijn daar de uitslagen.)

Ik geef het stokje al voor de start door aan Bruno. Dan moet hij al niet meteen in zijn eerste ronde de tragere lopers ontwijken. Nog een bijkomende moeilijkheid voor de snelle jongens en meisjes, trouwens. Wegens nog geen uitslag (en geen tijdsopname per ronde door Bruno zelf) is het gissen naar de precieze tijden van mijn maat. Ik ga uit van een 4’30” per km. (Aanvulling : De kilometertijden van Bruno liggen enkele seconden hoger.) In elk geval, hoeveel onze afstand na een uur ook bedraagt, (Aanvulling: 12,153 km) de gezamenlijke prestatie moet vooral op naam van mijn teammaat worden geschreven. Ik begin dus aan mijn eerste ronde (van de zes, uiteindelijk) en aan de tweede ronde van onze gezamenlijke dertien rondes. In de eerste 300 meter, de spaghettilus, ben ik vooral bezig met recht blijven en een enkelverstuiking vermijden. De snelsten en hevigsten lopen al een eind voor mij. Ik loop hen al niet meer in de weg en zij zullen mij al niet meer van de soms smalle paden blazen. Ik ga welgeteld één deelneemster voorbij. De tweede collega, ook een (heel jonge) dame zal ik pas inhalen in mijn laatste ronde.

De ronden volgen elkaar op. Na de eerste felle inspanning in de eerste ronde, vind ik mijn kruissnelheid in de volgende ronden. Ik start meestal snel. Maar door de eerste scherpe bocht stokt het tempo bruusk na nog geen 100 meter. Daarna neem ik vooral niet te veel risico’s in het kronkelwerk. De trosjes supporters zorgen voor animo in het gedeelte dicht bij de sporthal. De doortocht in de zandbak en de daaropvolgende scherpe en smalle bocht boven het speeltuintje, en nog eens een gladde bocht naar de Rue des Prés (tweede deel) duwen mijn tempo tot boven 6’30”. Die verloren seconden moet ik dan proberen in te halen op de rechte stukken. Maar ik voel me pas na enkele ronden in mijn sas op het hellende voetpad langs de Rue des Prés. Uiteindelijk liggen de 150 meter na de bocht aan 600 meter me nog het best. De passage over de parking, voorbij het eerste brugje, is dan wel perfect beloopbaar maar net hier dwingen mijn oude spieren me tot een voorzichtig tempo. Dan weer opletten in de gladde bocht naar het tweede bruggetje over de Jeker. Die twintig meter (van dat bruggetje) vind ik de leukste van de loop. Wel kort natuurlijk, daarna is het weer zwoegen op het laatste klimmetje naar de streep en de aflossing. Net daar, alsof ik nog niet genoeg aan het afzien ben, plaagt Maja Van Zand me in de voorlaatste ronde met de opmerking: “Knieën opheffen bergop”. Benieuwd als ik onze kilometertijden kan vergelijken… Onze fans, Nadine (van Bruno) en Marie-Paule, volgen de esbattementen nauwgezet aan de wisselzone.

De minuten verstrijken. Op het einde ben ik zelfs de tel kwijt. Ik hoor dat we nog vijf minuten voor de boeg hebben. Voor mij dus de laatste ronde. Er gaat me nog een hele klad lopers voorbij, uitgerekend op mijn lievelingspad tussen de bomen. De eerste loper is me overigens al in mijn tweede ronde met een verschroeiende snelheid voorbijgesneld. Niettemin, de estafette, hier in Waremme, gaat me beter af dan op het nochtans veel snellere parcours van Alken. Ditmaal wel goed voor een tweede hartje.

Het uur is zo goed als voorbij als ik voor de zesde keer onder de Trakks-boog door loop. Bruno mag nog een honderdtal meter volmaken. Ik haast me naar de douches in de ruime en aangename kleedruimte van het Centre Sportif Edmond Leburton. Voor wie jonger is, dat is een oud eerste minister, afkomstig van deze gemeente. De Val Dieu in het gezelschap van de loopvrienden, is ook à point. Opvallend bij de prijsuitreiking: in onze leeftijds- en genderklasse bestaat het podium volledig uit Vlaamse deelnemers, 5 Limburgers en 1 Brabander. Volgende geplande aflossingsloop, de Lago Estafette in Sint-Truiden. Zou ik dan toch de smaak te pakken hebben?