zon 16/12/2018 11u * Beaufays Jogging de Noël * 10 km * 00:50:37 * 11,9 * 48/146 * 1/1 * ♥♥♥♥

De lucht is grijs, de temperatuur schommelt rond het vriespunt, de velden en huizen zijn bedekt met een sneeuwtapijt. Dit is Malaga niet onder een aangenaam zonnetje van 20 graden. Dit is Beaufays, op het plateau boven de Ourthe, ten zuiden van Luik. Ik krijg hier mijn tweede kerstmuts in acht dagen. Op het onvermijdelijke attribuut van de Jogging de Noël moeten we wel even wachten. Want in Beaufays zijn ze niet gehaast. We zijn er traditiegetrouw een dik uur voor de wedstrijd. Philippe Fourny en zijn dame zijn er ook al. En tijdopnemer Pierre Olivier. Maar de organisatoren moeten de inschrijvingstafel nog installeren. “Euh, hoeveel bedraagt het inschrijvingsgeld?” vraagt de juffrouw ons. We zoeken het even op, voor alle zekerheid. 6€ voor de twee wedstrijden. Als je er geen zin meer in hebt na een ronde, neemt Pierre je gewoon op in de uitslag van de korte wedstrijd.

Er is bitter weinig volk in dat eerste kwartier. Ik verlaat de kantine voor een opwarming en een verkenning van de eerste kilometer. Als ik nog een kijkje ga nemen, een kwartiertje voor de start, blijkt het zaaltje plots volgelopen. De deelnemers, de meesten uit de buurt, hebben de laatste minuut afgewacht om zich in te schrijven. En ze zorgen er voor dat de start met een kwartier wordt uitgesteld.
Jean-Marie Chudyba, een van de weinige kennissen hier, heeft me gerustgesteld dat de loop voornamelijk op de weg is uitgetekend. Voor de start verneem ik van de speaker dat de twee rondes over een verschillend parcours worden gelopen met een passage aan de finish halfweg. Tot zover mijn parcourskennis. Ik start met muizenpasjes. We zijn op mekaar geperst in de beginmeters en het besneeuwde pad is glibberig. Maar zodra we de eerste bocht gerond hebben en aan een kleine rotonde honderd meter verderop gepasseerd zijn, is de weg vrij en kunnen we op wedstrijdtempo overschakelen. Dat doen ook een klad lopers achter me die me in de dalende eerste kilometer voorbijlopen. Van dan af zal ik maar één positie meer verliezen …in de laatste kilometer. We passeren nu aan een drukke rotonde langs de autoweg. We bereiken de eerste woonwijk via een mooi groen pad, vanochtend dus in wintertooi. Het loopt in groep al een stuk lekkerder dan daarstraks bij mijn verkenning. Op de asfaltwegen is de sneeuw zelfs al verdwenen, of zijn die wegen al vrijgemaakt? Ik loop zo’n 10 meter afgescheiden van de laatste lopers voor me. Achter me gaapt een grote kloof. Na mij mogen de auto’s door die hier op de kruisingen braaf moeten wachten tot de dames en heren joggers voorbij zijn. Na 2 kilometer – ik loop nog steeds in dezelfde positie – worden we linksaf gestuurd, een bosje in. Dat moet een domein zijn, een hekken is speciaal voor ons opengedraaid. Een jong mannetje voor me valt terug uit het groepje voor me. Hij kijkt voortdurend achterom. Om te zien of ik blijf volgen? Ja, dat doe ik. Ik neem even verder de kans te baat om hem voorbij te gaan. Hij sputtert nog wel even tegen maar moet na enkele honderden meters dan toch achterblijven. We maken een bocht door het domein. We lopen door een kasteelpark, neem ik aan. We nemen een bocht in de sneeuw langs een fraaie vijver. Voor ons ligt het kasteel. Welke stijl, vraag ik me af. Niet te verwonderen dat ik de bouwstijl niet meteen kan thuisbrengen. Het is immers een oude augustijnerabdij. Marie-Paule geeft het antwoord na de wedstrijd. Haar wandeling heeft haar dit keer naar een kerk uit de 17de eeuw geleid. Die bij het domein hoort. Ik ben verbaasd dat ik mijn trouwste fan hier onderweg opmerk. Maar u weet nu hoe ze hier is terechtgekomen. Ze heeft nog een flinke terugweg voor de boeg… en zal mijn aankomst missen. Nu, als je moet kiezen tussen de finish van deelnemer met nummer 2502 op plaats 48 en een bezoek aan een historische site (12de tot de 18de eeuw), is de keuze snel gemaakt. Hoe dan ook, ik haal nog een loper in (de jongeman met de kerstmuts op de foto) en nader op het gemengde duo voor me. Het parcours golft op en neer maar loopt langzaam op naarmate we de finish naderen. Waar er een tweede ronde wacht. Uiteraard gaat het reliëf hier in stijgende lijn, bedenk ik plots, de aankomstboog bevindt zich onder een watertoren. Als inwoner van Heukelom met zijn trotse bakstenen watertoren zou ik het moeten weten. Ik ben intussen het duo voorbijgegaan. De man roept me de juiste richting na als ik in een bochtige passage in een woonwijk tevergeefs zoek naar de roze pijl op het bordje en de oranje pijl op de grond. Er volgt een tweede moment van verwarring als ik, na de passage over de streep, op de kerstmarkt twijfel over het rondje dat we hier moeten afleggen. Het kost me enkele seconden die ik dan maar moet zien goed te maken in de tweede ronde.

Die begint hier. We volgen nog 200 meter het parcours van daarstraks en worden dan rechtsaf gestuurd door een woonwijk. Overigens moet op dit parcours niet veel gestuurd worden. Met uitzondering van enkele “hotspots” in het centrum en de twee passages over de rijweg in de aanvangsfase, is er nauwelijks verkeer in de wijken en volstaan de u inmiddels bekende roze en oranje pijlen. Liep de eerste ronde al door mooie woonwijken, de tweede ronde is een een tocht tussen grote, soms wel protserige villa’s. De bebouwing heeft hier een hap geknaagd uit het bos. Hoe groot de luxe langs de weg ook is, het asfaltpad zelf kan wel een nieuwe asfaltlaag gebruiken. De kas van de gemeenschap is duidelijk minder gespekt dan die van de villabewoners. Niet dat het mij hindert. De dalende lange rechte weg levert me niet alleen mijn snelste kilometer op maar ook nog enkele plaatsjes winst. Na de bocht naar rechts aan km 7,5 gaat het weer bergop. En zo blijft het met enkele rustpauzes op het vlakke tot aan de finish. Met klimpercentages van 0,5 tot 3 is het vechten om snelheid te houden. Die valt sowieso terug. Ik verlies in die tweede ronde zo’n 2 minuten, rekening houdend met de langere afstand van circa 700 meter. Dat belet niet dat ik op karakter nog bij de loper voor me geraak. Ik loop zelfs even zij aan zij met senior Sébastien Ninane. We steken samen de brug over de snelweg over, zo’n vijfhonderd meter van de plaats waar we aan km 5,3 de E25 in de andere richting hebben gekruist. In de verte ligt de Ourthe-vallei. Die blijft ons vandaag gespaard. Voor wie zin heeft in de 3 km-lange klim uit de vallei is er immers de CJPL-loop in Tilff. Er zitten nu wat meer bochten in de route maar achter die bochten blijft het evengoed klimmen. Er duikt nog één loper uit de achtergrond op, senior Gill Nelissen die ons meteen ter plaatse laat. Sébastien kan net een tikkeltje meer snelheid maken en neemt weer enkele meters afstand. Ik probeer nog enkele keren opnieuw in het spoor te komen maar moet dan toch een zevental seconden toegeven. Achter me loert geen gevaar meer. En de klim is me net dat tikkeltje te zwaar om nog te versnellen. Het is ook goed zo. Uiteindelijk is plaats 48 ook goed genoeg voor een nipte vier hartjes-quotering. Mijn totaaluitslag, binnen de anderhalve minuut van Béatrice Kevelaer en Eric Joway, geven de doorslag. In de laatste tweehonderd meter, als we de rechte rijweg verlaten, is het nog even opletten om de juiste route te vinden tussen de geparkeerde auto’s, een smal paadje en een gladde bocht voorbij Pâtisserie Hardy. Daar is Trakks-boog en de streep.
Een warme wijn – aangeboden door de organisatie – en een broodje raclette verder, zijn we alweer op weg naar huis. Het is intussen 3 graden. Bij Pâtisserie Hardy hebben we een eclair uitgehaald voor het vieruurtje.

(Foto’s Marie-Paule. Foto 1: Van de Abbaye weer op weg naar het centrum van Beaufays. Foto 2: Het zit erop.)