Waarover mag dit wel gaan? Dat zal u duidelijk worden in het verslag dat Jef Van de Weerdt zijn loopvrienden (waartoe ik me al een aantal jaren mag rekenen) stuurde van zijn laatste marathon. Zijn verhaal is zoals steeds erg grappig, alleen loopt het deze keer wel anders af dan ik verwacht had.

Hallo loopvrienden. Zondag 6 juli

Bij het lezen van marathonverslagen valt mij op dat deze vaak beginnen met een opsomming van klachten, zoals een slechte voorbereiding i.v.m grote of kleine blessures… Dus ik ga nu niet zeggen dat ik de laatste 2 maanden gesukkeld heb met een zware verkoudheid en een achillespeesblessure. En dan óók nog de avond voor de marathon een Nederlands elftal dat maar niet wilde scoren en zo werd het maar later en later…
Gelukkig dat Louis nog een meesterzet had bedacht anders was ik nog voor niks zo lang opgebleven.
En dan met amper 4 uurtjes slaap toch een marathon willen lopen is géén meesterzet … eigenlijk een beetje dom, maar ja wat wil je met alleen lager onderwijs . Niks verder leren… thuis was het van kinds af aan werken geblazen ( eigen bakkerij ). Wat ik wel geleerd heb is op tijd opstaan want een van die werkjes wat ik niet vergeten ben, was gloeiend heet brood netjes in een rek leggen… diegene die te laat kwam had de handschoenen met de gaten… Dus…. was ik ruim op tijd in Waldniel… (een kwartiertje rijden over de grens bij Roermond ). Normaal lig ik al vroeg in bed en slaap dan gauw zo’n 10 uurtjes… en nu ? Ik kon de slaap maar niet uit mijn kop krijgen… wat inlopen hielp ook al niet, daarbij was het ook nog eens van dat broeierige plakweer !
Het is 9 uur als wij zijn gestart. Eerst een rondje op de atletiekbaan en dan nog 4 mooie vlakke ronden van een goeie 10 km. De eerste 5 km in de volle zon gaan moeizaam en de gedachte om op te geven groeit met de km , de overige 5 km gaan gelukkig door een bos met redelijk veel schaduw en ik knap een beetje op (10 km : 57.51). Ik nader weer de atletiekbaan en hoor van de speaker dat ik op de 46e plaats lig van een goeie 85 deelnemers… en ook dat nog… 3e in de M60 klasse! Stoppen was dus geen optie… en besluit om toch maar door te gaan.
2e ronde… ondanks de aanwijzing van een vrijwilliger ga ik een stuk de verkeerde kant op… Ik loop gewoon te slapen… en wil er mee stoppen, zei ik tegen een loopster die even naast mij loopt. Ze haalt mij over om dan in ieder geval deze ronde af te maken … “vielleicht geht es dann besser”.
In mijn vorige 61 marathons heb ik het vaak nog moeilijker gehad. Echter dan was er een tweede Sjefke die zei “kom op man, stel je niet aan slappeling” maar vandaag was hij er niet… lag thuis nog in zijn bed. Nadat ik al 3 keer heb moeten wandelen… kom ik weer op de atletiekbaan en verlies deze ronde 12 minuten ( 21 km : 2.14.57 ). Je mag zes en een half uur over deze marathon doen, dus tijd zat…
Echter ik heb er geen zin meer in. Wat mij bezielt weet ik niet, ik stap voor de eerste keer in mijn 20-jarige “loopcarrière” uit de wedstrijd… kan het gewoon niet meer opbrengen om nog zeker 3 uur hier rond te strompelen.
Mijn eerste D.N.F …(do not finish ), zo noemen ze dat geloof ik.
Om tijdens de terugreis niet in slaap te vallen… drink ik samen met mijn vrouw nog een bakkie koffie met “Kuchen” De laatste keer dat zij naar een marathon van mij kwam kijken is jaren geleden… Toch wel bijzonder voor haar dat ze dat heeft mogen mee maken … of ze de volgende marathon weer zo vroeg gaat opstaan…?

Wat cijfers:
Dames: 1e Britta Hübner 3.46.28
2e Jolanta Drzewinska 3.48.38
3e Lucia Trepper 4.13.44
13e Jill Claesqes 5.40.54 (laatste)

Mannen: 1e Bart de Grove 2.58.28
2e Markus Breuer 3.08.57
3e Pasquale Totaro 3.12.54 ( Ita)
55e Klaus Nofftz 5.40.54 (laatste)

Deelnemers: 83
Uitvallers: 15