zat 26/04/2014 19 u * Couthuin (Challenge hesbignon) * 11,5 km * 00:54:50 * 12,6 * 69/239 * 5/16 * ♥♥♥

Het wordt vanavond mijn tweede deelname in Couthuin. In 2011 had ik blijkbaar wonderbenen want ik liep toen zomaar eventjes 3 minuten en een kleine 30 plaatsen sneller dan wat ik vanavond uit de benen kan persen. Gerard heeft vanochtend afgemeld met een pijnlijke heup. Bij de Zuid-Limburgse delegatie tref ik voor het eerst in maanden ook weer Maja Van Zand en Kris Govaerts die het door blessures wat voorzichtiger aan moeten doen. Noël, Rosario en Roland hebben gisteren in Pailhe (Condruzien) het beste van zichzelf gegeven en rusten op hun lauweren. Domenico Di Vito daarentegen heeft geen schrik van de dubbel en klokt anderhalve minuut voor mij af, in het gezelschap van Sandrine Balon.
Om kwart over zes – drie kwartier voor het vertrek – begin ik aan de opwarming. Marie-Paule is dan al op verkenning uitgetrokken in het dorpje. Ongeacht mijn prestatie zal ik morgenvroeg beloond worden met een croissant van bakkerij “Tartine et Gourmandise”. Terwijl Dimitri Driesen zijn nieuw aerodynamisch kapsel in het open veld uittest, verken ik de eerste en de laatste kilometers van het parcours dat door mijn collega’s als moeilijk wordt omschreven. De herinnering aan 2011 is vervaagd, ik zal het opnieuw moeten ervaren. Mijn benen voorspellen in elk geval weinig goeds.

Ik ben – in tegenstelling tot vorige week – nu wel tijdig aan de start en stel me twee rijen achter Pasquale Ruberto en Armand Pirotte op. Jules Kempeneers zal zich niet in de debatten kunnen mengen. “Le grand Jules” wordt al enkele weken geplaagd door een blessure in de bil. Naast me staat Daniel, zijn shirt laat er geen twijfel over bestaan. Ah, dat is Daniel Drion die loopt en (be)leeft, volgens de titel van zijn blog. We zullen deze wedstrijd zo goed als helemaal samen beleven.
De eerste kilometers lopen we over golvende ruilverkavelingswegen tussen de akkers. In de eerste afdaling probeer ik zonder veel resultaat het zure gevoel uit mijn benen te schudden. Ik zit in een groepje met Daniel en Armand. Ik hoor mijn collega’s hijgen en puffen. Alleen Hervé Jamar blijft minzaam glimlachen op het blauwe verkiezingsbord langs de weg. Armand heeft moeite om het tempo te volgen. Daniel versnelt op de eerste onverharde strook na 3 kilometer. Hij is leniger op het hobbelige graspad maar echt weglopen doet hij niet. Een twintigtal meter voor me zie ik het oranje shirt van Pasquale. Hij is mijn doelwit maar we houden op het vlakke ongeveer een gelijk tempo aan en ik blijf dus op dezelfde afstand hangen. Het parcours biedt best wel wat afwisseling en de waakhonden zorgen voor achtergrondgeluid in de gehuchtjes die we doorkruisen. De posities blijven enkele kilometers ongewijzigd, alleen Michel Bielen komt uit de achtergrond voorbij gestoomd.

Ik haal twee jonge dames in die strijden voor de eerste plaats bij de seniores, Béatrice en Ann voor wie het allemaal precies wil weten. Na een zestal kilometer verlaten we de bewoonde wereld en duiken we over een smal pad naar beneden. Er is enige ruimte in de sliert lopers. Dat valt mee om keitjes en boomwortels te ontwijken. Ik kan een pittig tempo aanhouden op enkele meter afstand van mijn voorganger. Die laat me in een brede bocht voorbij. In de zevende kilometer haal ik een gemiddelde van 14,3 km. Ik ga opnieuw voorbij Daniel en schakel nog een tandje bij in de achtervolging op Pasquale. Als die dan nog een schuiver maakt zit ik meteen in zijn spoor. Het blijft maar dalen. Gelukkig heeft het de voorbije weken niet te veel geregend, het bospad op het diepste punt is nog net beloopbaar. Na 8 kilometer is de pret voorbij. Plots moeten we steil omhoog. Ik betaal mijn felle afdaling cash in de volgende hectometers. Pasquale, die me ook heeft laten voorgaan, en Daniel gaan me opnieuw voorbij en kunnen op het vlakke soepeler naar een hogere versnelling schakelen. Ik heb nu opnieuw een tiental seconden achterstand die ik niet meer zal kunnen goedmaken. Op de dalende weg naar het dorp rapen we nog een moegestreden krijger op. Dan volgt er nog een ommetje over twee bulten, waar de verzuring in mijn benen hoogtij viert. Alleen op de Rue de la Médaille naar de aankomst haal ik nog even een piek van 15. Pasquale heeft zoals in de vorige wedstrijden nog wat meer “jus” in de benen en kan ook Daniel achter zich houden.

De dorpszaal waar de prijzen en de dranken worden uitgereikt maakt deel uit van het kasteel van Marsine. Daar sluiten we de avond af in het gezelschap van Jean-Marie Haekens en hebben we nog een leuke babbel met een uitstekend Nederlands sprekende signaleur van de organiserende VZW. (Noot voor de Nederlandse lezers: Een VZW is een stichting).

(Foto’s 1 en 2 van Louis Maréchal. Foto 1: Na anderhalve kilometer, op de eerste van een reeks hellingen. Ik zal dit groepje 2 kilometer verder achterlaten. Foto 2: De laatste loodjes. “Feel the pain”. Foto 3: Guido Philippaerts, 70, uit Alken, heeft zijn Leffe dik verdiend na zijn overwinning bij de veteranen 4. Naast hem veteraan 3, Raphael Van Den Broeck, die al evenzeer geniet van de uitslag waar hij als tweede prijkt in zijn en mijn leeftijdsklasse, voor Valère Sauwens.)