vri 18/04/2014 19.30 u * Terwagne (Challenge condruzien) * 10,6 km * 00:49:58 * 12,7 * 109/355 * 7/21 * ♥♥♥♥

Vrijdagavond loopt het nietige Terwagne in het hart van de Condroz vol voor de jaarlijkse jogging. Een recordopkomst, zo lees ik later. De overrompeling speelt me twee keer parten, voor en na de wedstrijd. Ik wil zo lang mogelijk in beweging blijven in het kille avonduur en kan bij de start niet meer in de voorste rijen van het peloton raken.

Tussen het startschot en mijn doortocht aan het officiële vertrek verlopen al 15 seconden. Na nauwelijks tweehonderd meter wordt de meute dan ook nog een boerenerf opgestuurd waar het in de schuur helemaal strop zit. Met andere woorden, mijn tactische blunder kost me een halve minuut. Ik begin meteen aan een inhaalrace en passeer tientallen vroegere starters maar langzamere lopers. Voor het eerst in mijn carrière ga ik een Japanner voorbij. Ten minste, ik gok op een Japanner maar in de uitslagenlijst vind ik alleen een Vietnamese naam terug. Hoe dan ook, ik haal hele bosjes concurrenten in. Na 2,5 kilometer krijg ik enige vrije ruimte. We hebben dan het asfalt en beton al verlaten en krijgen een ronde over harde, stoffige en met keien bezaaide veldwegen voor de voeten. “Le vrai Condroz” dus, maar het is voor mij nu al meer dan een jaar geleden dat ik nog eens in de “condruzien” actief was. Ik kan een constant tempo aanhouden, zelfs een stekelige helling na 3,5 kilometer kan mijn opmars niet stuiten.

Gerard vertelt me later dat hij in de eerste kilometers meedraait in een pelotonnetje met Rosario, Roland, Richard en Noël. Ik zal nooit in hun buurt komen. 3 minuten voor hen uit snelt Michel Lannoy, een verse veteraan 3, naar de overwinning in onze leeftijdsklasse. Ik zal met een zevende plaats moeten tevreden zijn, meer dan 2 minuten achter Rosario en Roland. Roland Vandenborne, terug van lang weggeweest, grijpt net naast de tweede plaats. De licht geblesseerde Noël Heptia eindigt niet zo ver voor me. Pol Van Kerrebroeck is de enige van mijn vroegere concurrenten die ik rond de zesde kilometer kan inhalen. De laatste lus rond het dorp, nu opnieuw op het asfalt en beton, is nog behoorlijk heuvelachtig. Ik kan hier mijn reserves nog uitspelen en uiteindelijk houd ik nog een goed gevoel over aan deze vernieuwde kennismaking met de challenge condruzien. Na de wedstrijd vloeit het bier rijkelijk. Het water is echter al op als we de mobiele douche-installatie binnengaan. Voor de tweede keer betaal ik de tol van de grote toeloop.

(Foto’s 1 en 2 van Marie-Paule. Foto 1: Opnieuw met Gerard Thiessens in de Condroz. Foto 2: Midden in de natuur, een mooi plaatje, maar de spieren hebben het hard te verduren op de hobbelige veldwegen.)