zon 9/03/2014 10.15 u * Berloz (Challenge hesbignon) * 11 km * 00:48:08 * 13,5 * 69/341 * 4/25 * ♥♥♥♥

Het is prachtig weer in Berloz in het hart van Haspengouw. Voor het eerst dit seizoen verschijnen de singlets in het veelkleurige peloton. Voor de start maak ik kennis met een loper van Looise die uit Bilzen afkomstig blijkt te zijn. Het is Patrick Geelen en die is niet voor een zondagswandelingetje naar de omgeving van Waremme afgezakt, getuige zijn vijftiende plaats. Ik start naast Benny Claes – hier zonder zijn twee spitsbroeders Jo en Stijn – die zijn status van “eerste pagina”-loper zal bevestigen.

Ik heb me voorgenomen me deze keer in het begin niet te sparen en volg dus niet de guitige raad van Armand Pirotte die me voor de start toeroept “Sois sage, Willy” (Braaf zijn). Raphael Van Den Broeck heeft er ook zin in. Vorige week was hij nog in trainingmodus, nu gaat hij er meteen van door. Ik vang alleen nog een glimp van hem op aan km 5, maar dan is hij al op weg naar een riante dagzege bij de veteranen 3. Het parcours wordt door kenners als relatief vlak ingeschat. Maar we zijn nog geen kilometer ver of we moeten al een helling op die door de tegenwind nog zwaarder aanvoelt. De snelle jongens lopen na een bocht naar links al een verdieping hoger. Voor een verslag vanuit de eerste gelederen ben ik vierhonderd meter te laat. Als ik zelf op het einde van het klimmetje de bocht naar links neem, voel ik dat ik al een “cartouche” heb verschoten. We komen nu opnieuw tussen de huizen. Op een kruispuntje krijg ik aanmoedigingen van twee meegereisde vrouwelijke fans, Marie-Paule en Liesbeth. Het gaat hier even bergaf en dus kan ik voor de galerij uitpakken met een hoger tempo. Ook op een licht oplopend pad probeer ik er de vaart in te houden. Ik vraag me intussen wel af waar Juul en Armand uithangen. Een gedeelte van het antwoord krijg ik langs de spoorlijn in de vijfde kilometer. Juul sluit aan na een inspanning die duidelijk krachten heeft gekost. Na de aankomst bekent Armand dat hij door het furieuze begin dan al “mort” is en zich pas in de laatste kilometers met de hulp van Rosario Ilardo enigszins heeft kunnen herpakken.

Zoals zo vaak de laatste weken malen Juul en ik de volgende kilometers in elkaars gezelschap af. Op een smal graswegeltje stokt het tempo even. Dimitri Driesen van de Alkense Atletiekclub gaat ons hier in één ruk voorbij en zal nog een voorsprong van 25 seconden uitbouwen. Juul neemt nu het commando, ik voel dat ik mijn beste pijlen in de eerste kilometers verschoten heb. In de zevende kilometer kan ik nog enkele keren een kloofje dichten. Ik hoor een andere loper naderen. Het is veteraan 3 Pasquale Ruberto die ons bij de eerste beklimming over de autosnelwegbrug inhaalt. Het tweede gedeelte van de klim wordt ons bespaard als we linksop worden gestuurd. Ik bengel intussen nog altijd aan de rekker bij Juul. Voor me zie ik een eindeloze weg – dit keer moeten we helemaal de brug over. We hebben intussen de tweede dame Sandrine Balon bijgehaald. De galante Juul Kempeneers nodigt haar uit in zijn spoor te volgen. In de laatste 200 meter voor de top moet ik beiden laten gaan. Ik ben door mijn beste krachten heen en tracht op de dalende Rue Antoine Dodion te herstellen.

Het is nu overleven in de laatste kilometer. Ik eindig als een stervende zwaan aan het voetbalveld van F.C. Berloz-Brouck-Willine. Maar mijn tijd en plaats in de globale uitslag maken veel goed. Tussen de uitpuffende collega’s merk ik ook Marc Lenaerts op. Hij draagt de sporen van een valpartij. “Ik ga mezelf nog in de vernieling lopen” grijnst Bakkertje64.
Na een wasbeurt tuusen de beschimmelde muren in de catacomben van de voetbalclub met de lange naam kunnen we genieten van het zonnetje. Een tussenstop met pannenkoeken bij Ivo Molenaers sluit mijn zesde competitieweekend op rij af.

(Foto’s Eddy Defrère, broer van Jo. Foto 1: Raphael Van Den Broeck in zijn sas op het Haspengouws plateau. Foto 2: Armand Pirotte en Juul Kempeneers puffend in mijn spoor. Maar Juul zal het pittige aanvangstempo beter verteren dan ik. Foto 3: Eddy Defrère legt het ogenblik vast dat Pasquale Ruberto me in de eerste (halve) klim naar de autowegbrug voorbij gaat. Ook Juul zal het tempo van Pasquale niet kunnen volgen. De gelaatsuitdrukking van uw dienaar op beide foto’s weerspegelt zijn staat van frisheid.)