zon 16/02/2014 10.30 u * Geer (Challenge Cours la province) * 11,7 km * 00:54:00 * 13,4 * 69/350 * 2/15 * ♥♥♥♥

Voor Patrick Philippe en Pierre Olivier kan er nog altijd eentje bij en dus begonnen ze met een nieuwe challenge. Na een voorzichtig begin in 2013 telt het jongste regelmatigheidscriterium nu al 32 wedstrijden. Het aanbod is overvloedig maar te oordelen naar het aantal deelnemers vandaag – meer dan 500 voor twee afstanden – is ook de respons hoog.
De naam van het plaatsje waar we vandaag verzamelen blazen is Geer. Juist, Jeker in het Nederlands, in het brongebied van het riviertje, ten zuidwesten van Waremme. En is het een toeval dat de winnaars van de veteranen 2 en 3, Michel Zielinski van Tongeren en Jo Schoonbroodt van Maastricht, inwoners zijn van Jekersteden?

Op een kleine onverharde en modderige strook rond km 9 na, is het glooiende parcours uitgetekend op beton- en asfaltwegen of verharde paden. Er zitten enkele lange oplopende stukken in waar de wind zich flink laat gelden. Na een kleine kilometer zijn we uit het startkluwen bevrijd. Op de eerste klimmende strook schuift Juul Kempeneers voorbij. Hij houdt er een goed tempo op na, ik volg in zijn spoor. We lopen snel in een groepje waarin naast Juul nog twee andere v3’s meedraaien, Armand Pirotte en Christian Vandevenne die ik alleen van naam kende. Zowel Juul, Armand als ik lopen, afhankelijk van de ingeving en de adem, om beurt aan de leiding. Na drie en een halve kilometer begin ik als eerste aan het smalle maar verharde pad dat zich langs de Jeker slingert. Als we opnieuw in de dorpskern komen moeten Armand en Christian afhaken. Juul neemt het commando over. Ik moet flink bijpikkelen wil ik zijn tred blijven volgen. Maar de Landenaar voelt zich niet echt in zijn sas in de wind. Hij zoekt naar beschutting maar kan die niet achter mijn rug vinden, zijn lange gestalte torent zo’n 30 centimeter boven mij uit. Net als ik me bij de eerste doorkomst aan de finish afvraag of we nog eens hetzelfde rondje moeten afleggen, worden we een andere richting uitgestuurd.

Ongewild hebben de parcoursbouwers daardoor de zwaarste windstroken voor de tweede helft opgespaard. Bij een spontane tempoversnelling raap ik een aantal voorliggers op. Ook Jules moet nu de rol lossen. We draaien nu weer naar het westen en krijgen de wind opnieuw pal in het gezicht. Ik houd even in achter een duo dat ook aan herstel toe is. Van die korte adempauze maakt Jules gebruik om weer aan te sluiten. In Lens-Saint-Servais nemen we een afdaling langs een smal glibberig pad. Juul is hier behendiger maar ik kan blijven aanklampen. We halen Domenico Di Vito in. Voor het eerst in ettelijke maanden loop ik nog eens in de buurt van Domenico die hier niet verder aandringt. Aan kilometer 10 drijf ik het tempo op. Nog ongeveer anderhalve kilometer, denk ik, tijd om de laatste energievoorraad aan te spreken. Ik haal Roger Dion (veteraan 2) in die zich onmiddellijk in mijn spoor nestelt. We spelen twee keer haasje over. Ik mag in geen geval het tempo minderen want Juul heeft maar een tiental meters achterstand. Als we nog eens over de paadjes van het Jeker-laagland worden gestuurd, besef ik dat de afstand tot de streep langer is dan gedacht. Ik verwacht dat Juul me in de laatste honderden meters toch nog gaat bij de kraag gaat vatten. (Emile Sacreas vertelt me bij het uitlopen dat zijn GPS bijna 12 km aangaf bij de aankomst.) We zijn nu in de dorpskern. Ik loop nog in het spoor van Roger. Juul volgt op een tien tot vijftiental meter. Ik herken de laatste bochten voor de finish. Eindelijk. Ik glip rakelings langs de dranghekken naast Roger door. Mijn dichtgeknepen maag seint me echter dat ik mijn limiet heb bereikt. De strijd om plaats 68 (ja ja, plaats 68) wordt in mijn nadeel beslecht op twee honderd meter van het spandoek wanneer Roger een ultieme versnelling uit de kuiten perst. Juul heeft zich altijd niet gewonnen gegeven en ik moet vechten tot in de laatste bocht om de Landenaar voor te blijven.

De strijd is gestreden, we feliciteren elkaar met de geleverde prestatie. Nog even uitgelopen en nagekaart met de protagonisten van dit verhaal. Op weg naar de douches ontmoet ik het Truiense trio Robin Leduc, Marc Lenaerts en Mario Smolders. Zij doen zich tegoed aan een roomsoes van de meesterhand van bakkertje64.

Het is niet echt aangenaam toeven in de zaal van de Ecole Saint-Joseph waar er een onfrisse geur hangt en ik tuf al vrij snel naar huis. Als ik na een weldoend dutje de uitslag onder ogen krijg ben ik aangenaam verrast door de tweede plaats in mijn leeftijdsklasse. De betere veteranen 3 mogen dan andere oorden hebben opgezocht of een snipperdag genomen, ik ben best wel opgetogen over mijn uitstapje naar Geer.

(Foto’s Jo Defrère. Foto 1: In de eerste ronde samen met veteranen 3 Armand Pirotte, in het wit, Christian Vandevenne, in het zwart, en Juul Knaepen, in het blauw-zwart, beukend tegen de wind. Marie-Eve Léonard, eerste dame, kan er een gezondheidswandelingetje van maken.
Foto 2: Mario Smolders, de eerste loper in het blauw, rept zich naar zijn eclairke.
Foto 3 : Nico Kerssemeeckers, van Heer bij Maastricht, in het zwart, blaast van de inspanning.)