zon 08/11/2014 10.15 u * Braives (Challenge hesbignon) * 9,8 km * 00:43:26 * 13,5 * 102/424 * 2/23 * ♥♥♥♥

We zijn al vroeg in Braives tussen Hannut en Waremme waar we aan het voetbalveld verwelkomd worden met een popversie van kerkmuziek. Tijdens de opwarming kunnen we volop genieten van de rust en de weidsheid van het landschap. Dadelijk slaat de prestatiedrang weer toe en zijn onze ogen beneveld door de inspanning. De afsluiter van het Hesbignon-circuit staat te boek als een snelle wedstrijd zonder echte uitschieters in het parcours. Staan er daarom meer dan 400 deelnemers aan de start? Het gedrang bij de start zorgt alvast voor oponthoud in de smalle rue de Brivioulle. “Zo langzaam ben ik nog nooit gestart” zegt Gerard Thiessens die zodra hij de kans krijgt als een pijl uit een boog naar voren schiet. Ik heb meer inlooptijd nodig en wil niet te fel van stapel lopen.
Na een kilometer slaan we een veldweg in waar ik tussen de waterplassen mijn weg zoek in het nog compacte peloton. Nadat we zonder natte voeten een modderstrook achter ons hebben gelaten mogen we het fietspad van de Ravel op en kan ik naar een mooi tempo zoeken. Dat is zo rond de 4’30”. Ik passeer Armand Pirotte. De man uit Hermalle is verzekerd van de tweede plaats in de challenge bij de veteranen 3 en zal het “cool” aanpakken zoals dat in het hedendaagse Frans heet. Hij laat mij het podium, voegt hij er aan grappend toe. Wait and see…

Na de “oostelijke” lus van 3,5 kilometer maken we weer onze opwachting aan de voetbalveld waar de fans ons kunnen toejuichen. Ondanks mijn eerdere deelnames heb ik hier nog geen supporterskern en slof dan maar in de anonimiteit verder. Intussen is Gerard een flink stuk van me weggelopen. Bij het einde van de derde kilometer kan ik bij een merkpunt de achterstand opmeten, honderd meter. Ik moet er vaart achter zetten, anders is de vogel vliegen. Ik geef mijn trainingsmaat op dit parcours wel een licht voordeel maar ik wil hem toch het vuur aan de schenen leggen. In een bosje haal ik Pierre Dubois en Jules Kempeneers in. Ben ik dan zo langzaam gestart of heeft het duo van de Landense Joggingclub een blitz-start genomen? Op een van de “vallons” – glooiingen – in Ville-en-Hesbaye kan ik weer wat concurrenten inhalen, ook Pasquale Ruberto die geen aanstalten maakt om me te volgen. Ik schuif langs Philippe Bertholet en Joël Bertoni en ik heb opnieuw de indruk dat ik op dit parcours wel erg langzaam uit de startblokken ben geschoten. De benen voelen maar “doordeweeks” aan maar ik kan wel een redelijk tempo vasthouden. Ik verras mezelf met een tijd van 4’08” in de zesde kilometer. Gerard loopt nu niet meer verder uit. Ik reken op de klim in Avennes om de kloof dicht te lopen. Na een eerste bult van 300 meter moet ik noodgedwongen even gas terugnemen op een smal pad waar voorbijsteken uitgesloten is. Daarmee bespaar ik in elk geval de krachten die ik kan aanspreken in de klim rond het kerkje van Avennes en voor het nog lege terras van Café de la Place. Ik ben nu in het spoor gekomen van een klad jonge dames die bikkelen voor het klassement van de Dames Seniores. (De beste dames zijn hier de Aînées 1.) Gerard is nu maar een twintigtal meter voor me. Naast hem herken ik Paul Rihon die hier aan een ontspannen trainingsloop bezig is. Ik schroef het tempo nog een kwartslag op en haal in de licht dalende achtste kilometer 14,8 per uur. Snel genoeg om Raymond Demaret en de bijzonder soepel ogende Lucien Collard – nochtans ook geen prille jongeling meer – achter te laten. Als ik langs Gerard opduik is mijn eerste idee om even te herstellen. Maar dan vind ik een nieuwe uitdaging in de achtervolging op Béatrice Germeau. Op weg naar het station van Braives – we zijn intussen in de achtste kilometer – passeer ik Béatrice. Plots krijg ik een duwtje in de rug. Het is een aanmoediging van Noël Heptia die ik helemaal niet heb opgemerkt in zijn rode shirt. Nu is het alleen nog een kwestie om aanvallen van achteruit af te slaan. Ik zie en voel echter geen directe dreiging meer. Twee plaatsen voor me schrijdt Martine Hustings met grote passen naar de finish. Na ruim 43 minuten overschrijden mijn hagelnieuwe (en helaas ook peperdure) Brooks-sloffen en ikzelf de streep.
Terwijl ik de chip uit mijn veters probeer te wurmen ploft Kris Govaerts langs me neer. Hij is gesneuveld op een meter van Pasquale Ruberto maar blijft Jules Kempeneers en Pierre Dubois wel nipt voor. Bij de drankpost loop ik Eric Martin tegen het lange lijf. Hij is zowaar blij dat hij voor het eerst in enkele wedstrijden voor me is geëindigd. Dat is een mooi compliment. Het podium bij de zestigplussers is een kopie van Moha. Voor het eerst in vele maanden sta ik weer eens samen met Benny Stulens op de uitslagenlijst. Er zitten bijna honderd plaatsen tussen mij en de man uit Mal, maar we gaan nu niet zeuren over details… Zijn zevende plaats algemeen en tweede plaats bij de veteranen 1 laten het beste verhopen voor het volgend seizoen.
Jammer genoeg geen live-foto’s van de laatste Hesbignonloop van het seizoen. Fotograaf Eddy Defrère staat klaar om de gebeurtenissen voor het nageslacht te bewaren als hij moet inspringen om een noodsituatie het hoofd te bieden. Raphael Van den Broeck en Guido Philippaerts kunnen niet meer aan hun autosleutel. Die ligt in hun auto maar die is wel op slot. Eddy wordt ingehuurd om de reservesleutel op te halen in Alken. Waar hebben we nog zo’n verhaal gehoord? Oh ja, in dit eigenste blog bij de wedstrijd in Flémalle. De slachtoffers waren toen ook Limburgers …

(Archieffoto Jo Defrère: Pierre Dubois in de Mohatoise.)