zon 21/10/2012 14.30 u * Kortessem ( Haspengouw Challenge) * 15 km * 1:05:22 * 13,7 * 80/270 * 7/45 (55+) * ♥♥♥♥

De voorbije maanden en weken heb ik heel wat wedstrijden afgeschuimd in de criteriums van de provincies Luik en Namen, maar in het enige Limburgse loopcircuit – de Haspengouw Challenge – ben ik dit jaar nog niet actief geweest. Vanmiddag heb ik de laatste kans om het hiaat in mijn palmares 2012 op te vullen in de Zes Kerkenloop van Kortessem. Het weer is zonnig maar niet te warm, de organisatie van de challenge draait als een goed geoliede machine, TV Limburg filmt de feestelijkheden, een goed gestoffeerd deelnemersveld staat te popelen aan de start. Kortom, voor mij is het een blij weerzien met de loop in Kortessem. Mijn laatste deelname dateert van het Jaar des Heren 1996.
De Haspengouw Challenge trekt een trouwe groep lopers aan uit Limburg en uit de aangrenzende regio’s in Antwerpen en Brabant. Ik zie er ook enkele bekenden uit de “Hesbignon” en de “Condroz”. Onder meer Guido Boghe uit Sint-Truiden die vandaag zijn leiderspositie bij de Veteranen 2 nog zal verstevigen. Guido staat overigens ook in de Waalse Hesbignon op kop.
Tijdens de opwarming heb ik verschrikkelijk slechte benen. De trainingen van de vorige week stemmen me ook al niet optimistisch. Het kan alleen maar beteren tijdens de wedstrijd, hoop ik … Ik vertrek in het zog van een groep Bilzerse lopers die een tempo van ongeveer 4’20” per kilometer voor ogen hebben. 2 kilometer in 8’50”, dat is het laatste aanknopingspunt dat ik heb. Geen kilometeraanduidingen meer gezien, dus “op de tast” verder. Een minpuntje voor de organisatie die nochtans een bijzonder aantrekkelijk parcours heeft uitgestippeld. De route kan zo in een promofilmpje voor de “Poort van Haspengouw”, zoals Kortessem zichzelf aanprijst. In de dichte gelederen van mijn groepje is het goed uitkijken om niemand voor de voeten te lopen. En het gaat wat te snel om echt van de omgeving te genieten.

Na een kwartiertje merk ik wel het Rood Kasteel in Guigoven op maar de kerken op het parcours blijven buiten mijn waarnemingsveld. In de derde kilometer – als ik eenmaal op kruissnelheid zit – neem ik afstand van de “Bilzenaren” en krijg ik wat meer bewegingsruimte. Domenico Di Vito loopt zo’n 20 seconden voor me uit. Na een klim rond de zesde kilometer kom ik bij hem. Domenico klampt nog een kilometertje aan maar dan moet ik alleen op zoek naar een groepje voor me waar Louisa Frisina moeite heeft om het tempo van haar coach te volgen. Na de tiende kilometer (afstanden zoals gezegd bij benadering) kan ik nog een pelotonnetje oprapen. Kortessem centrum komt nu in zicht – ik ben dan 55 minuten onderweg – en mijn zere benen happen naar rust. Het is vechten tot ik het verlossende bordje van de laatste 500 meter zie. Ik verlies wat snelheid maar het tempo is nog voldoende om achtervolgende lopers de moed te ontnemen om me alsnog een plaatsje af te snoepen. “Drie of vier sterretjes?” zal een van de trouwste lezers van dit blog zich nu afvragen. Eigenlijk drieënhalf, maar vier presenteert beter en voor mijn tijd zou ik vooraf getekend hebben. Dus … Tot daar mijn “petite histoire”.
Het grote verhaal van de wedstrijd wordt geschreven door twee Luikse Kenianen die het halen voor Vincent Nardozza uit Gellik. Aan het andere eind van de uitslag zien we de naam van … Jean-Pierre Immerix. Een zweepslag in de bil dwong de man uit Veldwezelt tot opgave. Door de blessure ziet Jean-Pierre jammer genoeg ook zijn klassement in de Challenge van de provincie Luik in het water vallen.