De tweede zondag van mei is sinds een tiental jaren het grootste jogginggebeuren in onze (Eu)regio. Visé “ville sportive” mikt op de grote massa met korte wedstrijden van 5 en 9 km, een halve en een hele marathon. Ook vele Zuid-Limburgers van beide zijden van de Maas zijn jaarlijks op de afspraak. De laatste jaren was Visé voor mij ook telkens een gelegenheid om een aantal loopvrienden aan te moedigen. Ik keek in het bijzonder uit naar de prestatie van Jef van de Weerdt in zijn vijftigste en Josette Pirlot in haar tiende marathon. Josette had in de voorbereiding naar deze wedstrijd niets aan het toeval overgelaten. Voor het eerst op schema versnellingen getraind, eenzame duurtrainingen afgewerkt van Lafelt naar Tongeren en terug, een aangepast dieet gevolgd om haar al te ijverige darmen tijdens de zware marathoninspanning het zwijgen op te leggen. De hoop van echtgenoot Bu was dat haar marathonhonger gestild zou zijn na de tiende medaille, de ultieme droom van Josette was nog eens onder de 4 uur te duiken.

Hier volgt het verslag van een memorabele editie 2012.
Om met de 9,1 km-loop te beginnen : Servais Halders houdt het graag kort en krachtig, een gemiddelde van meer dan 15 per uur, plaats 18 op 482 en een tijd van 35 minuten.
De halve en de hele marathon liepen vanaf Eijsden over hetzelfde parcours. Ik had me strategisch opgesteld even voorbij het kasteel van Eijsden waar ik de deelnemers van de twee wedstrijden kon “spotten”. Ik moest er niet lang wachten op de eerste bekende, Philip Poilvache. “Het gaat niet goed” riep hij me toe. Ik wist niet goed wat ik daarvan moest denken. Oordeel zelf maar: negende van bijna 900 deelnemers, een gemiddelde van 16,7 en een eindtijd van 1:15. Tien minuten later – in de halve marathon was Jean Poesen van Bilzen net gepasseerd – speurde ik opnieuw naar kennissen tussen de marathonlopers, die uit de tegenovergestelde richting afkwamen. “Wie is dat daar, volledig in het zwart?” Ik heb niet meer de arendsogen van mijn jeugd, dus nog maar eens goed gekeken. “Maar dat is Josette!” Een kwartier vroeger dan verwacht. Ze was duidelijk tempo aan het verliezen maar een snelle berekening leerde me dat het met de tijd eigenlijk niet meer kon mislopen. Ik probeerde haar met een vleugje mental coaching door de laatste 7 kilometer te loodsen: “kruip desnoods naar boven op de hellingen en probeer weer wat vaart te maken op de dalende stukken”. Toen we eens voorbij Moelingen waren voor de laatste rechte lijn op de troosteloze weg door een industriezone naar Visé, begreep ik dat er nog veel meer inzat dan aanvankelijk gehoopt. “Je kan onder de 3:50”, probeerde ik de laatste restjes energie in haar graatmagere lijf los te maken. De laatste 300 meter gaan in Visé heerlijk naar beneden. Ik weet niet of ze ervan heeft kunnen genieten. Maar de eindtijd van 3:45:05 zal ze in elk geval nooit meer vergeten. Dat is de tweede beste tijd, bijna 10 jaar na de 3:43 van Eindhoven, gelopen op een vlakker parcours en toen ze nog lucht kon pompen uit twee longen…

Maar de grootste verrassing volgde een uurtje na de aankomst. We hadden in “Café Jean” aan de finishlijn samen met Bu, Marie-Paule en Liesbeth al op de prestatie geklonken toen de prijsuitreiking in de feesttent begon. “Met 3u45′ zou Josette gerust bij de eerste drie in haar categorie kunnen zijn”, schoot het plots door mijn hoofd. Toch maar even ons hoofd binnengestoken. “Categorie V55, eerste plaats Josette Pirlot” schalde de speaker. Het kon niet op! Op het podium met een reuzenbeker, en even later met een groen biljet dat ze vol ongeloof bekeek en betastte. Ik hoop dat ze op weg naar huis de kluts niet helemaal is kwijt geraakt!

Huub Koolen had ook een goede dag en bereikte Visé opvallend fris in 3u50′. Huub, 67 inmiddels, weet ook niet van ophouden en wil nog wel een tijdje doorgaan. Toch maar eens de vrouw om permissie vragen, aldus Huub…. De tweede jubilaris is Jef van de Weerdt die zoals uw dienaar Visé had uitgekozen voor zijn vijftigste marathon. Begeleider en verslaggever op de motor, Albert “Bu” Timmermans, meldde dat Jef het al in Maastricht moeilijk had en Josette had moeten laten gaan. Hij zag er grauw uit toen ik hem in de laatste anderhalve kilometer op sleeptouw wilde nemen. Met veel pijn en moeite bereikte hij de streep, maar wel onder de vier uur-grens en de voldoening de mythische afstand voor de vijftigste keer te hebben bedwongen. (Foto op locatie door wja-foto)
In de laatste kilometers herkende ik Jean-Pierre Immerix tussen de halve marathonlopers. Jean-Pierre kon een mooi tempo van 12 km per uur aanhouden, even snel als in de kortere lopen waar zijn linkerknie hem ook tot dit gemiddelde dwingt. Jean-Pierre speelt nu met de idee om zich meer op lange(re) afstanden te richten. Niet gezien maar wel in de onmiddellijke buurt van Jean-Pierre, was Martine Marchal uit Bilzen bezig aan een bijzonder geslaagde halve marathon. Zij deed ruim 5 minuten beter dan haar streeftijd, hopelijk met een even goed gevoel als bij haar marathondebuut in Rotterdam, enkele weken geleden. Jean Nelissen en Hilde Maex, begeleid door hun respectieve echtgenoten Malou Thijs en Frank Vossen, bleven net onder de twee uur.

(Foto’s Marie-Paule)