zat 17/09 2011 18.00 u * Aalst bij Sint-Truiden (Challenge hesbignon) * 12 km * 0:50:03 * 14,4 * 32/173 * 3/14 ♥♥♥♥

De beproeving van vorige zaterdag in Pailhe was wel verteerd maar mijn bioritme lag vorige week nog steeds in een knoop. Van een verkwikkende nachtrust kon ik alleen dromen. Met een nieuwe wedstrijd in het vooruitzicht restte er mij niets dan te “bidden” voor een mirakel.
Zaterdagavond waren we dus te gast in Aalst bij Sint-Truiden. Dat is Jos Biets-country en locatie van de de enige Vlaamse manche van de Waalse Haspengouwchallenge. Epicentrum van het loopgebeuren was het voetbalveld van Sporting, aan de rand van het dorp te midden van de fruitplantages. De wedstrijd liep over flink glooiende ruilverkavelingswegen. Het parcours zou me moeten liggen, op training voelden de benen goed. Nu maar afwachten hoe het lichaam zou reageren op de inspanningen in competitie.

Aanvankelijk liep ik in het spoor van enkele dames. Toeval, geen tactisch opzet! Na een goede drie kilometer begon ik groepjes in te halen. Ik kreeg stilaan het gevoel dat mijn gebed verhoord was en dat er een mirakeltje in de maak was. Ik plaatste zelfs een korte versnelling op een klim om een aantal achtervolgers “in de wind te zetten”. Etienne Vanderschelden wees me na de aankomst op die tactische fout. “Je kan beter in een groepje beschutting zoeken tegen de wind en je versnelling op het vlakke plaatsen”, aldus Etienne, en gelijk had hij. Maar in je enthousiasme wil je wel eens te gretig zijn. Halfweg kwam ik bij Gerard Thiessens. Daarna kreeg ik Noël Heptia en Roland Vandenborne in het vizier. Dat was de prikkel om het tempo nog op te schroeven. Philippe Gheury die de laatste weken vaker mijn pad kruist, was ook bij hen. Om de kloof van honderd meter helemaal te dichten, wist ik dat ik nog flink zou moeten doortrekken op de de enige grashelling van het parcours. En dat lukte nog ook. Zelfs Patrick Cremer moest er op de klim aan geloven. Roland die met grote verbetenheid tegen de wind en zichzelf aan het vechten was, keek verbaasd opzij toen ik hem voorbijging. Uiteindelijk kwam ik aan de finish nog dicht in de buurt van Rosario Ilardo. Romain Uitdebroeks, opnieuw winnaar bij de V3, ging hem met een tiental seconden vooraf. Ook Paul Rihon was weer goed op dreef.
Achteraf volgde de debriefing in de kantine, in gezelschap van “Broeder Jacob” , de blonde uit Wezemaal …

(Foto’s Joseph Defrère. Foto 1: Op kop van een groepje in de eerste kilometers.Foto 2: Eline Biets in actie tijdens de wedstrijd. Na de loop trad ze op als bloemenmeisje.)