vri 17/06 2011 19.30 u * * 16,6 km * 1:15:36 * 13,1 * 73/488 * 2/15 * ♥♥♥♥

Het moet een van de hoogtepunten van het jaar geweest zijn in Vyle et Tharoul, vorige vrijdagavond. Het dorpje in het aantrekkelijke valleitje van de Vyle, in de bosrijke omgeving van Hoei, ontving meer dan 700 deelnemers (voor twee wedstrijden) in de Challenge condruzien. De hoofdwedstrijd ging over 10 mijl. Het moet zijn dat in de Condroz nog andere maten gehanteerd worden dan in de rest van het koninkrijk want de afstand bedroeg 16,6 kilometer. Dat doet echter niets af aan het enthousiasme van de plaatselijke organisatie en bezieler Bernard de Lamotte die uitgebreid in de bloemetjes werd gezet voor de tiende – en wellicht laatste – uitgave van zijn wedstrijd. De avond werd in stijl afgesloten met een “feu d’artifice”. Toen was uw dienaar en zijn eega evenwel al naar huis teruggekeerd zodat ik u voor een verslag naar de regionale pers moet verwijzen.
10 mijl dus – of in de buurt – met alle Condroz-ingrediënten: steile hellingen, bospaden met boomwortels en valkuilen, landbouwwegen bezaaid met keien en joekels van kasseien, passages door hoog gras, doortochten door boerenerven en kasteelparken (met een heuse rozentuin). Ik kon alle hindernissen ontwijken en heelhuids binnenkomen. ( Zie ook mijn volgend berichtje.) Onderweg werden we vergast op muziek van – als ik het allemaal goed heb kunnen bijhouden – een doedelzakspeler, een vioolspeler, een accordeonist, drie hoornblazers en een moderne band.
Door de grote toeloop en het verraderlijke parcours was het zaak geconcentreerd te zijn vanaf het begin. Na een kilometer kregen we al een eerste helling te verwerken. Ik liep er Marc Tutelaire voorbij, een van de deelnemers die aan alle 10 edities hebben deelgenomen. Marc liep met een stramme rug en moest het noodgedwongen kalm aan doen. Ook Etienne Vanderschelden en Noël Heptia hadden nog last van blessures en liepen op oefentempo. Pol Van Kerrebrouck was tegen zijn gewoonte in rustig gestart en volgde mijn tempo. Na een zestal kilometer hoorde ik zijn geprononceerde ademhaling niet meer en nam ik aan dat hij terrein had moeten prijs geven. Iets voor halfwedstrijd kon ik aansluiten bij Roland Vandenborne die in het gezelschap liep van Yves Van Tomme en Eveline Wesphael. Overigens was de eerste dame deze keer Ginette Schaffrath. Na de marathon van Visé heeft ze blijkbaar weer de draad van de Challenge condruzien opgepakt. Ze leverde in elk geval opnieuw een sterke prestatie. Ik kon deze keer het tempo van Roland goed volgen. Was hij wat vermoeid van zijn lange marathontrainingen of had ik een betere dag? Ik beet me vast in zijn spoor, alhoewel dat op de smalle, onvoorspelbare paadjes een hachelijke zaak was. We vormden een groepje met de verbazende Patrick Renard (vader van topper Arnaud) en een ons onbekende loper in “Mercator”-shirt. Op een anderhalve kilometer van de finish versnelde Roland in een gevaarlijke afdaling. In “zijn biotoop” nam hij snel enkele meters. In de laatste moeilijk beloopbare hectometers kon hij zijn voorsprong nog uitbouwen. De dekselse Patrick Renard wilde echter van geen wijken weten en sneuvelde op enkele meters van Roland. In het laatste klimmetje snelde de Mercatorman me ook nog voorbij. Niettemin ben ik erg tevreden met mijn plaats en tijd. Volgens “talentscout” Jos Biets zijn dagelijkse trainingen de verklaring van de boost in de prestaties van Patrick Renard. Binnenkort kan hij zelfs zijn zoon het vuur aan de schenen leggen!

(Foto Marie-Paule: Met Roland. Nagenieten?!)