zon 28/08/2016 10.30u * Momalle (Challenge Cours la Province!) * 9,9 km * 00:46:34 * 12,7 * 45/163 * 1/4 * ♥♥♥♥

De hittegolf van de voorbije dagen plaatst de wedstrijdloper voor een dilemma: het lichaam extra op de proef stellen of toch maar thuis onder de parasol blijven liggen? In Remicourt, eigenlijk deelgemeente Momalle waar de geplande loop plaats vindt, op het open Haspengouwse plateau, heeft de zon daarenboven vrij spel. Mijn trainingen heb ik in de avondkoelte kunnen afwerken. Vrijdagavond ging het zelfs zo goed dat ik me tot een te hoog tempo en te lange afstand heb laten verleiden. Zou dat goed komen voor zondag? Dat zal dadelijk blijken. U heeft het geraden, ik heb mijn twijfels laten varen en ben na een kort autoritje in Momalle voor mijn eerste deelname aan deze wedstrijd in de challenge “Cours la Province!”. Ik loop uitgebreid in om de loomheid uit mijn benen te schudden… met twijfelachtig resultaat.

163 moedigen (of fanatiekelingen) voor de 10 km wachten, gelukkig in de schaduw, de start af. Het peloton kleurt fel oranje met de shirts van Jog’in Attitude, de club van Patrick Philippe. De signaleurs voor het peloton zijn blijkbaar verrast door de starter die achteraan heeft postgevat en proberen de vertrekkende lopers nog even tegen te houden. Enkele tellen later zijn we dan toch op weg. Nauwelijks 200 meter verder worden we al gescheiden van de 5km-lopers.
Op een rechte ruilverkavelingsweg van 2 km is er meteen ruimte om snelheid te maken. Ik herken Christian Vandevenne in het voorbijgaan. Hij is een van de weinige V3’s in dit gezelschap. De überveteraan 3, Servais Halders, zit thuis met een pijnlijke enkel. Ik vertrek rustig om in het ritme te komen en me aan te passen aan de temperatuur die door een fris windje best draaglijk is. Ik ga voorbij Didier Funken die na een lange afwezigheid weer aan conditie wint, op zoek nar Pasquale Ruberto een vijftigtal meter voor me. We nemen een bocht naar links waar we in volle tegenwind terecht komen. En zo hebben we bij het bereiken van de rand van Remicourt al drie kilometer in relatief frisse omstandigheden afgelegd. In de volgende bocht moet ik een jonge knaap die zijn vader op de fiets begeleidt met zachte dwang verhinderen ons de weg af te snijden. In Lamine, het volgende dorpje, is de wind verdwenen. Maar tussen de huizen slaat de hitte toe. De asfaltwegen golven op en neer. Ik heb op het vlakke een mooi tempo vast van rond de 4’30” maar op de hellingen van 2 tot 3% is het telkens bijbikkelen. De klim naar de kerk van Lamine is een van die kuitenbijters. Eindelijk de eerste bevoorrading. Het water is lauw – ik houd het bij een slokje – en kieper de rest over mijn hoofd. Ik heb een sponsje meegenomen om mijn hoofd te bevochtigen. Samen met het dragen van een pet is dat een probaat middel tegen de brandende zon. Ik had daarnet overigens nog een tweede bekertje willen meegraaien maar – braaf als ik ben – durfde ik het niet uit de handen van de bevoorrader trekken. Sommigen hebben ogenschijnlijk geen last van de omstandigheden. Twee Patrick Philippe-discipelen, een man en een vrouw, hebben nog de tijd en de energie om keukenrecepten uit te wisselen. Voor culinaire experimenten heb ik nog de hele week tijd. Nu heb ik andere uitdagingen. De ene na de andere collega haal ik in, in het gezelschap van Jean-Yves Culot. Mijn excuses aan Jean-Yves die ik na de finish, door zijn grijzende haardos, heel wat ouder inschat dan zijn leeftijd. Maar daarmee heb ik Pasquale nog altijd niet ingerekend. Ga ik een loper voor me voorbij, doet Pasquale hetzelfde. Op de volgende klim naar Hodeige zal het moeten gebeuren. We zijn halfweg, het goed gevoel van vrijdagavond is er opnieuw. Bij het buitenlopen van het dorp maak ik dan eindelijk de aansluiting. Op een lange rechte weg onder een loden zon lopen we in een klein groepje weer richting Momalle.

Aan km 7 worden in westelijke richting gestuurd. Tussen de weiden biedt de wind even soelaas. Ik zet mijn opmars verder. Intussen zie ik de rijzige gestalte van Luc Lenaerts voor me. Een vakantie in Scandinavië is dan toch niet de beste voorbereiding voor een loop in tropische omstandigheden. Ik kijk uit naar de volgende drankpost. In de golvende straten van Momalle maak ik snel terrein goed op Luc. Ik heb te doen met hem: steendood zit hij, als ik hem voorbij ga. Ik laveer van links naar rechts op de verlaten straten van Momalle, op zoek naar de schaduwzijde. In de laatste bevoorrading win ik (voorlopig?) nog een plaatsje als ik minder tijd nodig dan senior Pierre Vanhaelen om mijn bekertje aan te nemen en te ledigen. We passeren langs het dorpsplein van Momalle. Alleen een parcourswachter… en Marie-Paule hebben zich buiten gewaagd. De kilometers beginnen te wegen, elke bult in het wegdek doet pijn. Ik hoor een loper op een tiental meter achter me. Een blauw shirt, dat moet Pierre zijn. “Nog 600 meter, klim van 200 meter op het einde”, moedigt Patrick Philippe me aan. Dat noem ik precieze aanwijzingen. We zijn nu dicht bij de finish. ik loop voorbij de Chambre d’hôte “Entre nous” en de pharmacie waar de rode letters “27°” op het ledbord mij toegrijnzen. Pierre heeft nog heel wat werk om me definitief in te halen. Dat gebeurt dan toch in de laatste klim. Met een wederzijds knikje van waardering voor onze prestatie.

Na een pittig loopje overschrijd ik de CLAP-boog aan de school “Les Mésanges” (De meesjes) in de wijk “Momelette” met de felicitaties van Jo Vrancken, vierde algemeen. Ik zoek de schaduw op en de fruittafel van Fabienne, mevrouw Patrick Renard. Na een lange wandeling heeft ook Marie-Paule zin in een Leffe. Die kunnen we gelukkig nog savoureren aan de tafeltjes die buiten zijn opgesteld. Want ook de organisatie heeft te lijden gehad onder de omstandigheden. Het feest van gisterenavond is voortijdig stil gelegd door een felle storm. Op last van de brandweer zijn de tent en de school met de douches afgesloten. Een tegenvaller voor deelnemers en organisatoren.

(Foto 1 van Louis Maréchal: Christophe Castermans van Tongeren, rechts, onder de blakende zon. Foto 2 van Louis Maréchal: In een groepje met Pasquale Ruberto, achteraan in het zwart. Foto 3 van Marie-Paule: Op het dorpsplein van Momalle op weg naar de laatste kilometer.)