woe 11/11/2015 11u15 u * Ougrée (Challenge de la Province de Liège) * 10,8 km * 00:51:52 * 12,5 * 100/402 * 12/30 * ♥♥

Ik loop mijn tweede wedstrijd in vier dagen, allemaal “de schuld” van Michel Mancini. De sympathieke Sérésien heeft niet minder dan 588 joggingamateurs weten te verzamelen voor de tweede loop in en boven Ougrée. Ontbreekt Jean-Pierre Immerix die de raad van een wijze man heeft opgevolgd en niet is gestart om zijn knieën niet nodeloos te belasten in de lange en soms steile afdaling. Ontbreekt ook Jo Vrancken die op zijn lauweren rust in Nerem.
Een stevig trainingsloopje, dat mag vandaag de enige bedoeling zijn. Misschien in de buurt blijven van Maja Van Zand, twijfel ik nog. De benen zijn alleszins nog niet hersteld van zondag. De verzuring in de bovenarmen – de schokdempers van mijn val in Embourg – ebt stilaan weg.

Ik begin voorzichtig aan de steile klim uit de Maasvallei. Onderweg groet ik Noël Heptia die vandaag als signaalgever actief is voor de organiserende club. Hij is onder de indruk van de eerste veteraan 3, Servais Halders, die hier in de voorste gelederen van het peloton is voorbijgekomen. Op het vals plat naar het Fort van Boncelles, boven op het plateau, drijf ik het tempo langzaam op. Maar de benen zijn Embourg nog niet vergeten en sputteren tegen. Is Maja voor af achter me? In de vierde kilometer kan ik haar dan toch lokaliseren. Ik begin de achtervolging met 25 seconden achterstand. Een kilometer verder heb ik daar nog niets van afgeknabbeld. Dit wordt nog een harde dobber. Ik zal in de lange afdaling op het beton in het bos, een Ravel-fietspad, door de verzuring moeten heen lopen om nog aansluiting te krijgen. “Is dit een training?”, vraag ik me af. 12’50” over vier kilometer. Dat is voor mij een spurt, zelfs in een afdaling.
Ik ben net op tijd bij het groepje met Maja voor de foto van Carine Heyne. In het gezelschap lopen nog drie dames en Bernard Marot. En zo duikt Bernard voor de tweede keer in enkele dagen in mijn verslag op. In de negende kilometer zit er nog een stevige bult in het parcours. Veel meer dan overleven zit er voor Maja, Bernard en mij niet meer in. Uit de achtergrond gaan ons enkele collega’s weer voorbij. We beginnen nu aan de steile weg terug naar het voetbalveld van Ougrée. Bernard heeft er nog zin en neemt een tiental meter voorsprong. Voor mij is het welletjes geweest. Ik spaar mijn benen voor de volgende uitdagingen. En ik spaar mijn inkt voor de volgende verslagen…

(Foto 1 van Carine Heyne: In het groepje met Maja Van Zand en Bernard Marot, rechts. Foto 2: Eigen foto: Het podium van de veteranen 3: Links Richard Mathot, in het midden Servais Halders, ook de nummers 1 en 2 van het algemene klassement, rechts Vito Fallica, met zijn beste prestatie van het seizoen.)