zat 23/05/2015 19u * Faimes (Challenge hesbignon) * 10,9 km * 00:50:53 * 12,9 * 93/312* 6/16 * ♥♥

Een aangename avond in het gezelschap van (collega) Koenraad Nijssen en familie en voordien een moeizame 10 km. Dat is in een notendop het relaas van onze uitstap naar Borlez, een deelgemeente van Faimes, aan de rand van Waremme. Wie geen tijd of lust heeft voor een uitgesponnen verslag, is hiermee volledig bij. Of nog dit: zoon Gorik Nijssen bewijst zijn talent met een tweede plaats in de Kidsrun.

Na een lange opwarming sta ik met een driehonderdtal collega’s klaar voor het startsein in de Cortil Jonet. Daarvoor moeten we nog wachten op een uitgebreide parcoursvoorstelling in de twee landstalen. Te elfder ure is mijn collega Koenraad die precies aan de startlijn woont, ingehuurd voor de Nederlandstalige uitleg. Ik start in de buurt van Jules Kempeneers die mij onmiddellijk achterlaat en Mario Smolders die verbaasd is als ik hem al in de eerste meters voorbijloop. Mario heeft last van een sinusitis en verwacht dat hij het vandaag kalmer aan zal moeten doen. Toch maar afwachten … Ik laat me mee zuigen door de vaart van het peloton en moet op de eerste onverharde strook, na nauwelijks honderd meter, al naar mijn tweede adem zoeken. De stampede van de lopersmassa verstoort de landelijke rust in Borlez en jaagt een kudde koeien op de vlucht. In een mooie groene omgeving lopen we voorbij het kasteel van Les Waleffes. In die eerste twee kilometer met gemiddeldes onder de 4’20” haal ik een aantal lopers in. Voor het monumentale hekken van het kasteel duikt Mario Smolders plots achter me op. Enkele meters voor me zie ik Armand Pirotte. Na 2 kilometer maken we een lus rond het kasteel, eerst op een hobbelige veldweg, daarna weer op het asfalt. Jules neemt al langzaam afstand. De andere veteranen 3 heb ik zelfs niet gezien in die aanvangsfase. Na drie kilometer voel ik de bui al hangen. De benen willen vanavond echt niet mee. Ik moet Mario laten gaan, Armand haal ik wel bij op een van de stoffige paden in het veld maar dat is dan ook meteen mijn zwanenzang. Op een klimmende strook op het beton in het open Haspengouwse landschap moet ik het tempo laten zakken. De kilometertijden worden alsmaar langer, tot net onder de 5 minuten. Een kladje lopers gaat me voorbij. Enkele bekende gezichten, één bekende naam, die van Didier Dendal. De zesde kilometer is weer een veldweg met kuilen en bulten uit de goede oude tijd . Ik blijf plaatsen verliezen. Een dame gecoacht door Patrick Philippe (dat vertelt haar shirt) demonstreert haar goede vorm door me in een vloeiende beweging voorbij te snellen. De Rue Berotte (kilometer 6) leidt ons weer naar het dorp. Het agglomeratiebord heeft al een even doffe glans als mijn vorm de laatste weken. Er nadert opnieuw een groepje. Ik hoor fel gehijg achter mijn rug. Het is Maja Van Zand die in haar energieke stijl nog een andere dame in haar spoor meebrengt, Camille Motte. Ook twee mannen proberen in dat vrouwelijk geweld te overleven. Even voorbij halfweg passeren we voor het stadion van Etoile de Faimes. Hier staan de meeste fans. Mijn supporterslegioen is vandaag vervijfvoudigd, dat wil zeggen gestegen van één naar vijf. Ik neem hun luide aanmoedigingen in dank aan maar eigenlijk is het kalf (dus ik) dan al lang verdronken. In de tweede lus van de “acht” die we lopen zit ook een klimmetje verscholen. Hier kan ik me lichtjes herstellen van de “passage à vide” in de vorige kilometers. Ik ga opnieuw voorbij Marino Vandelli, de kwieke zeventiger uit Flémalle met de zilverwitte haardos. In de straten van Aineffe kan ik dan toch met enige moeite aansluiten bij het vrouwelijk duo voor me. We lopen nu rond het park van het Vieux Château d’Aineffe in plaats van op de mooie kasteeldreef, zoals vorig jaar. Het parcours voert over een smal donker pad waar we elkaar gelukkig waarschuwen voor de boomwortels die her en der opduiken. Camille Motte die in strijd is met Maja Van Zand voor de eerste plaats bij de aînées 2 drijft het tempo op. Maja klampt aan. Ik doe hetzelfde op de grasstrook rond het kasteeldomein en op de Rue Albert Premier. Door de strijd tussen de twee dames haal ik hier zelfs het hoogste tempo van de wedstrijd. Net voor we de laatste lus rond het B-voetbalveld aanvatten moet Maja lossen. Ik probeer haar alsnog in het spoor van haar concurrente te brengen maar dat is net iets te hoog gegrepen voor de atlete van AC Alken. Ik krijg Armand Pirotte weer in het vizier, hij heeft een halve lus voorsprong. In de laatste meters blijf ik achter Maja, dat staat mooier op het filmpje…

Ik haal een gemiddelde van net geen 13 per uur, goed voor een zesde plaats bij de veteranen 3. Voor de eerste plaats vechten Raphael Van den Broeck en Romain Uitdebroeks een duel uit dat Raphael opnieuw in zijn voordeel kan beslechten. Na enkele keren haasje-over blijft Jules Kempeneers voor Mark Geyskens. Na mij volgt Kris Govaerts. (Nu ik het toch over Kris heb: de Truienaar heeft me vorige week met 1 seconde geklopt op de slotklim van 750 meter. Daarmee is deze prestatie nu ook officieel vermeld in dit blog.) Armand Pirotte op de vierde plaats zit geprangd tussen allemaal Vlamingen. Niet zonder ironie stelt Armand de organisator van de jogging van Mielen-boven-Aalst, Jos Biets, voor om een prijs uit te reiken aan de eerste Waal bij de 60-plussers.

(Foto en filmpje van Marie-Paule. Foto: Speaker Koenraad Nijssen. Filmpje: Met onder meer de aankomst van Maja Van Zand en Kris Govaerts.)