zat 09/05/2015 19u * Verlaine (Challenge hesbignon) * 10,7 km * 00:48:10 * 13,4 * 70/312* 8/15 * ♥♥♥♥
We zijn in de periode van de avondlopen. Vanavond is Verlaine, even voorbij de luchthaven van Bierset, de plaats van afspraak. Het parcours is licht golvend en zou me wel moeten liggen. Ik wil hier het gashendel dan ook eens goed opendraaien tenminste als de wind niet de spelbreker wordt. Ik verken de laatste 2 kilometer en het heuveltje aan de autoweg dat ik me nog herinner uit mijn vorige deelname nu al vijf jaar geleden. De Nederlandstaligen zijn hier weer goed vertegenwoordigd. Dat is ook het geval na de wedstrijd als de prijzen worden uitgereikt. In het kopgroepje van vier dat de wedstrijd domineert, zitten twee Limburgers: Koen Vangrieken (tweede) en Luc Nassen (derde).
Enkele minuten voor de start moeten we nog snel een schuilplaatsje opzoeken als het begint te regenen. Maar de bui is van korte duur en we vertrekken onder een uitgeklaarde hemel. De startstrook is smal, ik ben niet genoeg bij de pinken en zit plots gevangen in het tweede gedeelte van het peloton. De eerste kilometers zijn dalend. Ik haal 4’13” in km 2 en dat is ook wel nodig om mijn concurrenten niet te ver weg te laten lopen. Van de veteranen 3 zie ik alleen Armand Pirotte die nog adem heeft om wat te grappen met zijn buren in het peloton. Na 1,7 km draaien we een kasteelpark in. Op een lekker lopende strook op gras passeren we voor het witte Château d’Oudoumont. Na een kleine 3 km begint het echte “Hesbignon”-werk. Betonwegen in het open veld die in dit geval maar blijven omhoog gaan. Enkele procentjes slechts maar intussen met de wind op kop is het een uitdaging om niet stil te vallen. Ik draai gemiddeldes tussen 4’25” en 4’30″en verlies alleszins geen posities. Armand heeft zich in mijn spoor vastgebeten. Als ik het tempo eens laat verslappen neemt hij zelf over. Op een van de heuveltjes halen we veteraan 3 Nicolas Bijnens in. Ik ken hem sinds Herstal van enkele weken geleden. Nicolas heeft hetzelfde idee gehad als ik, eens op het net gesnuffeld om te zien wie die concurrent wel is. Rond de vijfde kilometer komen we weer even tussen de huizen waar we Martine Hustings voorbij gaan. Zijn wij zo goed vandaag of doet Martine het kalm aan? Ik zal haar naam achteraf niet meer in de uitslag terugvinden. “Monsieur Pirotte” krijgt hier aanmoedigingen van fans. “Et moi, et moi, et moi…”? Op een van de volgende bultjes – de wind is nog even gemeen – moet Armand dan toch afhaken. Jammer, hij had me kunnen helpen om Mario Smolders bij te benen. Die heb intussen wel in de smiezen gekregen maar heeft aan het kapelletje (voor mij een merkpunt aan km 6,3) een voorsprong van 25 seconden. Mario is een veel snellere starter dan ik en rijgt de laatste weken de PR’s aan elkaar. Om hem nog te kunnen vatten zal ik er de pees moeten blijven opleggen en mijn benen nog twintig minuten moeten pijnigen.
Dat doe ik onder meer op het asfalt van de Haute Voie waar we tussen de behuizing weer even beschut zijn tegen de wind. Ik ben nu tot op een dertigtal meter van Mario genaderd en nog wat korter op zijn Speelhofmaatje Gilbert Permentier. De wind blaast hier nog even uit volle longen tegen voor hij ons in de laatste kilometer eindelijk wat steun in de rug gaat geven. Nog even een korte verpozing: licht dalend tussen twee imposante boerderijen. “Het zal op de laatste helling moeten gebeuren” spreek ik mezelf moed in. Dat is een bocht van een dikke 300 meter die zich uitstekend leent tot een versnelling … als je er tenminste de benen voor hebt. Maar ik zal het hier vooral op karakter moeten doen. Boven ga ik voorbij Gilbert. Dat die hier op deze positie loopt is op zichzelf al een prestatie… want enkele uren geleden nog in het gareel in Zonhoven. Nu de bult weer naar beneden. Dat loopt vlotter. Ik versnel. Verdorie, Mario doet hetzelfde. Nog maar eens optrekken: 4’15” in kilometer 9. Eindelijk is het zover. Nog even doorbijten tot aan het voetbalveld van RCS Verlaine. Een achttal plaatsen voor ons is Eric Martin bezig aan de laatste inspanningen van zijn Condrusien-Hesbignon-tweedaagse. We gaan wel voorbij Paul Rihon. Maar die lijkt ook verdampt in de uitslagenlijst. Eindelijk de linkse bocht naar de laatste rechte lijn. Uit de achtergrond stormen me nog twee jongeren voorbij. Ik hou me gedeisd achter de rug van Mario. Er is geen reden om hier nog een sprintje te trekken. Alleen jammer dat ik het bleekbruine shirt en de man daarin niet ken. Dat blijkt Mark Geyskens te zijn, ook een veteraan 3 die vanuit Boutersem de Hesbignon onveilig maakt.
Overigens is het nog maar de vraag of ik hem had kunnen “remonteren”. Ik haal een gemiddelde van 13,4 en dat is krek hetzelfde als in mijn vorige “Hesbignon”- deelname in Waremme. Een verdienstelijke plaats algemeen maar een bescheiden achtste plaats in mijn categorie. Die veteranen 3 worden altijd maar jonger en beter. C’est la vie… Ik wissel de eerste indrukken uit met Nicolas Bijnens en Armand Pirotte. Iedereen moe maar tevreden. Armand heeft zijn zinnen kunnen verzetten na een emotioneel moeilijke week, lopen kan ook een therapie zijn. Even verder maakt Bakkertje een analyse van de wedstrijd met Thierry Vanherck. Maar die lezen we ongetwijfeld in zijn verslag.
(Filmpje van Marie-Paule: het peloton slingert zich door de eerste bocht. Foto’s 1 en 2 van Eddy Defrère. Foto 1: Een pelotonnetje met Armand Pirotte, in het wit, in de eerste kilometers. Foto 2: Sta ik er goed op, Eddy? Foto 3 van Carine Heyne: Norbert Collas van Genoelselderen, derde 60-plusser. )
