Solières ( Challenge condruzien )

vri 15/06/2012 19.30 u * Solières ( Challenge condruzien ) * 11,5 km * 0:50:19 * 13,7 * 65/293 * 3/23 * ♥♥♥♥

Gaetano Falzone organiseert een nieuwe loop in de Condruzien. Dus op naar Solières, een gehucht van Ben Ahin, bekend (?) van de helling in de Waalse Pijl. We worden vooraf gewaarschuwd voor de gladde afdalingen in het bos. Ik heb die raad niet in de wind geslagen en ben zonder glijpartij of erger aan de streep geraakt. Ik heb goede benen (wat een verschil met de trainingen van de laatste dagen!) en zie het profiel van de loop ook wel zitten. Voornamelijk dalend in de eerste helft en stijgend in het tweede deel. Reserve inbouwen in het begin om uit te halen in de laatste kilometers, dat is het tactisch plan. Als we de eerste onverharde strook opgaan, loopt Marcel Baeckelandt me voorbij. Hij zal snel afstand nemen. Ik richt me dan op Ramon Gadea maar die zal ook geleidelijk van me weg lopen. Na 5 km ga ik op een van de klimmetjes Laurence Dressen voorbij. Even verder krijg ik Gerard Thiessens in het vizier. De steile kasseiweg die we naar boven klauteren is een pijniging voor de benen en ik probeer mijn reisgezel op te peppen door te zeggen dat we op TV komen (een regionaal televisiestation filmt de esbattementen).
Zoals in Modave loop ik nu achter de eerste dame, Carine Lousberg. Ik verlies telkens terrein op de afdalingen in het bos en voor een krakkemikkig houten bruggetje sta ik zelfs helemaal stil. Maar op het stijgende asfalt naar het kerkje van Solières kan ik weer dichterbij sluipen. We halen Patrick Cremer in die het beste ook heeft gehad. Ik voel dat ik nog wat over heb en plaats een ultieme versnelling in de laatste 400 meter. Ik kan niet alleen Carine nog “overrulen” maar ook Noël Heptia die ik in laatste instantie herken. Zo haal ik voor het eerst dit jaar nog eens het podium van een challenge. Roland zal zich waarschijnlijk sparen voor de Hesbignon van zondag en Rosario heeft nog steeds af te rekenen met ischias. Vandaar …
De meeste van mijn vriendjes – Yves, Domenico, Philippe en co – eindigen een tot twee minuten voor me. Niets aan te doen, ze zijn gewoon beter. Toch keer ik tevreden terug naar Limburg, met een fles wijn en een tombolaprijs als bonus.

Solières