zat 24/02/2024 14u30 * Sint-Truiden Estafette * 5,7 km * 00:29:45* 11,4 * 64/74 * 4/5 (H+120)* ♥

Opnieuw in Sint-Truiden… dat stilaan het estafette-mekka van Limburg wordt. Nauwelijks twee maanden na de aflossingsloop rond het Lago-zwembad mogen we opnieuw stokje wisselen in de Trudo-stede. En de pret van het duo-lopen kan niet op want eind mei is het opnieuw zo ver op Saffraanberg. Vandaag is het te doen in het Stadspark en dat is een heerlijke locatie voor deze discipline. Dat hadden de ontwerpers in 1876 wellicht niet gedacht toen ze het park aanlegden op de vervallen stadsomwalling. De organisatoren moeten goede connecties hebben met het stadsbestuur om het park tijdelijk te mogen inpalmen en datzelfde stadbestuur moet ook meewillen in het project. Ongetwijfeld ook vanwege de goede doelen die aan het initiatief gekoppeld zijn.: “Kando Club 20-30” en “zonnegroen buitengewoon”. Ik bewonder ook de inzet van de Speelhofrunners. Want dat is geen mega-organisatie en ze zetten nu toch al een aantal jaren een mooie sportnamiddag op de rails. Wie weet, er zit misschien Japans kapitaal achter…

Het rondje Stadspark is aangepast sinds mijn laatste deelname, net voor het uitbreken van corona. Het heen-en weer-segment langs de Diestersteenweg is ingekort en er komt een brede bocht bij langs de Parkstraat. We lopen nu ook in de tegengestelde richting van 2020. Het lusje over het houten bruggetje – steil op en af – is uit het parcours gehaald. Ik geniet nu van dit Engelse stadsparkelement (inclusief de rotspartij en de kiosk) tijdens de opwarming. Het nieuwe parcours geeft de snelle loper alle ruimte. Alleen twee haakse bochten na 250 meter en een chicane na 600 meter breken het tempo.

Probleempje in de aanloop naar de wedstrijd: de estafettepartners van mijn vorige aflossingswedstrijden zijn om diverse redenen niet beschikbaar. Ik moet dus op zoek naar een andere ploegmaat, want ik heb wel zin in een duoloop, zeker na de hint van Mario Smolders. De voorzitter(?) van de Speelhofrunners speelt koppelaar en zo verschijnt het duo Willy Cortleven- Ludo Kennes op de inschrijvingslijst. Een uitstekende keuze, voor mij althans. De rijpe zestiger uit Hulsbeek (Geetbets) heeft nog altijd kilometertijden rond de 4’30” in de benen. Helaas komt zijn partner niet meer onder de 5′, verre van zelfs, en zo eindigen de twee blauwen (de ene van Maessgmrunningteam, de andere van de Mergellopers uit Riemst, niet verder dan de vierde plaats op vijf en moeten ze zich tevreden stellen met een plaats in de laatste geledingen van het 74 teams grote peloton. Hoe dan ook, in mijn beperkt aantal estafettelopen heb ik al heel wat ploegmaten “versleten”. De twee zonen van Ludo staan hier trouwens ook aan de start. En niet zomaar voor een tussendoortje: Pieter-Jan en Hendrik halen 17,3 km na een uur, goed voor de tweede plaats overall.

De lopers van de eerste shift maken zich klaar voor de start. Ik drentel nog wat rond in de omgeving. Hier en daar zie ik een wandelaar. Ook oud-burgemeester L.V. komt een frisse neus halen in de groene oase. Op mijn vraag neemt Ludo de eerste ronde voor zijn rekening. Dan moet hij alleszins in de tweede ronde al niet voorbij het trager verkeer waarin ik zou terechtgekomen zijn. Hoe snel hij die eerste ronde (en de volgende) aflegt is niet duidelijk. Er is blijkbaar iets misgelopen met zijn horloge. Ik vind alleen een algemeen gemiddelde van 4’38” terug. Het officiële tijdsregistratiesysteem is hier overigens in handen van Timetorun. Ons nummer wordt na elke ronde manueel gescand. Als ik het goed begrijp, wordt dus alleen het totaal afgelegde meters na een uur gemeten en krijgen we geen rondetijden. Goed, ik vertrek dus voor mijn eerste ronde maar word natuurlijk voorbijgesneld door een aantal lopers die Ludo in zijn eerste ronde is voorgebleven. Mijn gevoel vertelt me dat ik de eerste twee ronden nog redelijk vooruitga maar op het einde veel moet inleveren. De Garmincijfers bevestigen dat gevoel min of meer. Ik voel me wel nooit echt in mijn sas. Ook al moet het gemiddelde tempo van 5’14” me tevreden stellen. Helaas heb ik op training niet meer de energie om dat soort explosieve inspanningen te leveren. Mijn ploegmaat lijkt me na afloop wel voldaan over zijn prestatie.

Ik haal mijn hoogste snelheidspieken na zo’n honderd meter. Daarna is het bekomen van de snelle start. Overigens is dat alleen in de eerste drie ronden zo. In het tweede deel van mijn halfuurinspanning is het verval duidelijk. Het lange rechte stuk van 200 meter aan de zijde van de Parkstraat dat lichtjes naar beneden gaat levert me een tweede piek op. In de lus na 750 meter voel ik me wat beter – vind ik er misschien mijn tweede adem? – maar daar werkt het licht stijgende reliëf weer tegen. Hoe dan ook, ik hik zo fel tegen mijn limieten aan dat ik, tegen mijn gewoonte in, nauwelijks oog heb voor de mooie omgeving. Overigens is het uitstekend loopweer. De regen houdt zich gedeisd na de middag en ook de wind voel ik nauwelijks. De natuur geeft wel al enkele schuchtere tekens van ontwaken uit de winterslaap, heb ik opgemerkt tijdens de opwarming. Op het plateautje na zo’n honderd meter staat er zelfs al een boom in bloei. (Heeft nog iemand dat opgemerkt en vooral, welke boom is het? Als je het weet, meld het aan de redactie. Beloning: een glas “Betty Ford”). En een eendje paradeert hier met een stoet donskuikentjes… die in de vierde ronde op de snelste strook even mijn looppad kruisen.

We halen officieel uiteindelijk 11,67 km na een uur. Op basis van de samengetelde Strava-afstanden kom ik echter aan 12,1 km. Maar kloppen onze gegevens wel? Overigens zou het toch geen plaatswinst hebben opgeleverd in onze categorie. Winnen of niet, we hebben allemaal nog recht op een worst. Ik kies voor de witte worst van ’t Oud Fornuis. In de kantine maken de Truienaren zich op voor het honderdjarig jubileumfeest van STVV en krijg ik onverwacht nog een prijs mee als oudste deelnemer. Ik mag met 6 Betty Ford’s terug naar huis…