zon 17/09/2023 11u * Verviers Jogging Police-Pompiers * 8 km * 00:54:28 * 8,8 * 104/108 * 3/3* ♥

De gegevens hierboven spreken boekdelen. Wat kan ik daar nog aan toevoegen? Het was zelfs geen “offday” maar de weerspiegeling van wat ik de laatste maanden nog vermag. Laten we het dan maar houden bij een beschrijving van het parcours en enkele persoonlijke notities…

De Jogging van Verviers – let op, niet de Grand Jogging – is de enige wedstrijd van de industriestad aan de Vesder die ik nog niet heb gelopen. De korte afstand, het gezelschap van Servais Halders hebben me naar hier gelokt. En… het parcours dat ik zo goed en kwaad als het ging heb bestudeerd. Onder meer met Streetview. Jammer genoeg zijn daar niet de veldpaden op te zien. En laat die nu net tegenvallen…

De zon schijnt al flink als we met een bescheiden peloton met weinig bekenden, op de “trois,deux,go” wachten op de binnenplaats van het politiegebouw. Want dit is de Jogging Police – Pompiers, in het kader van de opendeurdag van beide instanties. Vertrek bij de politie, aankomst bij de brandweer. We lopen in de eerste kilometer voornamelijk bergafwaarts door de stad. In het Parc de Séroule, na 700 meter, duiken meteen de eerste heuveltjes op. Ik bevind mij al in de achterste regionen van het peloton en verlies nog meer plaatsen in het park als ik op de steile stroken op wandelen overschakel. Tussen km 2 en km 2,6 lopen we tweemaal over een brug hoog boven de E42. Na de donkere passages in het park, waar mijn sportbril wel diensten had kunnen bewijzen, lopen we nu op een plateau. Links een bomenrij, rechts een groot grasveld, le Champ des Oiseaux. De vogeltjes zie ik er niet, wel twee dames, een voor me, een achter me. Het blijft licht stijgen. Ik heb nauwelijks snelheid en voel me niet in staat om het tempo te verhogen. Integendeel, ik wandel ook hier en daar tussen de villa’s en de bungalows in een buitenwijk. De dame achter me komt wel niet dichter en in een betere fase ga ik voorbij de juffrouw voor me. Na km 3,8 worden we langs een rijweg naar boven gestuurd. Links houden, is de boodschap van de signaalgever. Ik zoek meestal het pad op langs het asfalt. Boven houdt de politie de verkeersstroom onder controle. Na 500 meter klimmen verlaten we de rijweg. Dat is, na 4,4 km, meteen het hoogste punt van het parcours.

We lopen langs een groot gebouw, rechts van ons. Dat is de zogenaamde “Ferme Modèle”. Welke functie het gebouwencomplex nu heeft, is me, ook na opzoekingen, niet duidelijk geworden. Na twee bochten rond het gebouw zullen we dan eindelijk kunnen genieten van een afdaling… hoop ik. Maar het eerste gedeelte veldweg ligt vol keien en maakt een hoog/hoger tempo onmogelijk. Na 400 meter en een linkse bocht komen we op een graspad uit waar alleen een smalle aarden streep van ca 30 centimeter voor de lopers is gereserveerd. Ik hoor Benoït Schoonbroodt nog aan de microfoon waarschuwen voor “une entorse”, een verstuiking. En gelijk had hij. Hier en daar moet ik zelfs stapvoets verder en deze keer niet uit onmacht. Ik laat de jonge Laura Bastin – de juffrouw die ik daarnet heb ingehaald – weer voorbij. Na 800 meter kunnen we weer opgelucht ademhalen als we weer op (Waals) asfalt komen. Net in de bocht midden op het pad ligt een geitenbok rustig te herkauwen, zonder enige interesse voor de voorbijsnellende/voorbijkrasselende lopers. Ik haal Laura meteen weer in, nog voor we de Ruisseau de Rokhier oversteken en we meteen weer moeten klimmen. Het is ook op deze Chemin de Ramecroix dat Jean Dessouroux een versnelling plaatst achter de rug van Servais Halders en een kleine voorsprong van 6 seconden tot aan de finish weet te behouden. Onnodig te zeggen dat mijn twee categoriegenoten enkele divisies hoger spelen. Ze eindigen liefst 14 minuten voor mij. We lopen nu door de “betere” woonwijken van Verviers, waar nog enkele kuitenbijters wachten. Kort maar voldoende om mijn looptempo weer te breken. De signaalgevers zijn gelukkig nog op post, zoals ook de politie. Nog een aanmoediging voor de laatste afdaling naar de brandweer, vanaf km 7,3. De grote baas van de Challenge La Meuse is zo vriendelijk mij aan te kondigen als ik de laatste bocht naar de streep neem. De dames aan de drankpost zullen wel blij zijn dat er nog eens een loper opdaagt…

Na lang zoeken en veel vragen vinden we dan toch de douches. Die blijken een heerlijke straal af te geven. Ik hoop dat de juffrouw die met ons op zoek was, ook een wasgelegenheid heeft gevonden. Onder het genot van een Val Dieu en in de oorverdovende drukte van het brandweergebouw wachten we op de prijsuitreiking. Servais haalt zijn zoveelste prijs op. Even later gevolgd door uw dienaar, beloond voor zijn aanwezigheid …en de afwezigheid van andere veteranen 4.