zon 31/12/2023 10u30 * Haneffe Jogging des Templiers * 9,9 km * 00:57:55 * 10,3 * 272/377 * 4/4 * ♥♥♥

Het is ongezellig koud en winderig als we ’s ochtends uit de auto stappen op de parking naast de sporthal van Haneffe. Een bekend oord voor Marie-Paule en mij, een nieuwe locatie voor onze chauffeur vandaag, Servais Halders. Ik heb het parcours van vorig jaar thuis nog even onder de loep genomen maar zie bij aankomst meteen dat de pijlen een andere richting uitwijzen. Eens vertrokken blijkt dat we de zomerronde volgen, althans een gedeelte van de tweede loop die hier georganiseerd wordt, maar dan in tegengestelde richting. Die route is me overigens ook bekend van vorige deelnames. Of de parcourswijziging te maken heeft met een nieuw organisatiecomité (de voetbalclub?) is mij onduidelijk. Wel mis ik dit jaar Alain Woolf, de organisator van de vorige edities. De Jogging des Templiers – een verwijzing naar de geschiedenis van Haneffe – vindt traditioneel plaats op de laatste zondag van het jaar. Dat is ditmaal ook de laatste dag van het jaar. Maar (de voorbereiding van) de Réveillon houdt de joggers niet tegen. We staan met meer dan 600 (voor twee wedstrijden) te popelen aan de start. Dat popelen wordt stilaan bibberen, als de start met een kwartier wordt uitgesteld. Op bevel van de politie, meent Marie-Paule opgevangen te hebben.

We worden uiteindelijk toch losgelaten. Aan de eerste bocht gaat het nu rechtsaf, dan voorbij de Ferme Schalenbourg. De schaapsstal laten we rechts liggen en we beginnen aan de eerste klim op de ruilverkavelingsweg – waar ik enkele jaren geleden, toen we hier in de omgekeerde richting naar de aankomst stormden, nog gelost ben door Claude Herzet. Maar nu heb ik geen tijd meer voor zoete of anders smakende herinneringen, ik bijt me vast in het spoor van Mario Smolders. Dat bespaart me hopelijk een achtervolging in de volgende kilometers en levert me een tempo op dat ik tot het einde moet kunnen volhouden. Na een goede kilometer bereiken we een eerste plateau. Daar wachten ons 300 meter in het open veld op beton, door de weersomstandigheden bestreken met een modderlaag. In de nu volgende afdaling van een 800 meter kunnen we herstellen van de eerste inspanning en op een hoger tempo overschakelen. In de 5’45” van km 2 zit wel nog wat reserve voor de volgende kilometers. We zijn nu op het laagste deel van het parcours, in het valleitje van de Yerne. Vlak, maar smal en glad. En in de lange rij achter elkaar op de berm langs het riviertje is het beter geen inhaalpogingen te wagen. In de vierde kilometer op de betonwegen tussen de weiden is er weer meer plaats en kunnen we opnieuw op onze kruissnelheid overschakelen. We lopen nu terug naar het dorp en hebben, links van ons, uitzicht op de vallei en op de lange sliert lopers achter ons. Dat geeft al wat moed. Van de nog veel grotere groep voor ons zien we alleen de laatsten. En wat niet weet niet deert…

Rond km 4, op weg naar de noordelijke lus van de ronde, worden we een smal onverhard pad opgestuurd. Een glibberige passage zorgt voor een file en enkele seconden oponthoud. Die moeten we dan maar in de volgende km proberen goed te maken. Alleen gaat die omhoog op een lange rechte weg op asfalt. Km 5 kost me 6’11”. Na een linkerbocht volgt er nog een langere rechte weg op beton, maar nu lichtjes dalend. Ik ben overigens nog altijd in het gezelschap van Mario. We halen hier een mooi gemiddelde van 11 per uur. Het is aangenaam lopen op dit (tweede) plateau. De regen is opgehouden van bij de start en de wind is minder fel dan verwacht. We moeten enkele plaatsen inleveren aan opkomende collega’s maar halen wel Dominique Bertrand in, een oude bekende, die al kilometers voor ons uit draafde. Aan km 7 veranderen we van richting. Ik heb min of meer toevallig enkele meter voorsprong genomen maar door de wind die hier vol in het gezicht blaast, waai ik weer terug in het groepje met Mario. Km 7,5: hier was vorig jaar nog een knooppunt van de lus die we toen maakten rond Donceel. Het gaat weer even wat feller omhoog tussen de hagen. We lopen Jean-Luc Letellier in, ook een oude krijger van vele oorlogen. Plots worden we linksaf gestuurd. Niet dat ik verrast word. Ik heb daarstraks de laatste kilometers verkend en weet dus dat het kasteelpark opnieuw in het parcours is opgenomen, zoals dat jaren geleden ook het geval was. Mario verhoogt meteen het tempo. Ik mag het spoor nu niet verliezen. Dat is extra moeilijk omdat ik me op het smalle pad, tussen de takken van de bomen en met hier en daar wat boomwortels op de grond, langs verschillende lopers voor me moet wurmen. Maar even voorbij km 9, als we door de kasteelpoort de Rue du Parc oplopen, ben ik nog altijd in de onmiddellijke buurt van mijn grote gezel. Ik heb dan net de mooiste passage van de loop achter de rug, de laatste lus in het park met zicht op de achterzijde van het kasteelgebouw. Of deze voorkeur ook geldt voor mijn collega’s, laat ik in het midden. We zijn in de laatste km. Die ligt me niet echt, weet ik van vorige jaren, toen dit ook de finale was. Voor het eerst vandaag moet ik echt in mijn reserves putten. Ik moet ook nog even inhouden omdat ik in het groepje (met onder meer een FC Luik-loper en Servais Halders, die mij komt ophalen) even op een verhakkelde asfaltstrook terecht kom. Nog één bocht en de laatste wedstrijdkilometers van het jaar zitten erop.

Ik beëindig het loopjaar 2023 met een goed gevoel en een oogst van drie hartjes. Dat is wel eventjes geleden. Er staat een lange rij wachtenden voor de drankentafel. Ik maak meteen rechtsomkeert en zoek de douches op. En daar duikt plots de man op die ik al sinds corona niet meer gezien hen en die ik verloren waande voor de loopsport, Eric Martin. Terug thuis merk ik dat ik mijn nummer (met bijbehorende chipstrips) niet heb ingeleverd. Wil iemand mijn nummer terug bezorgen aan Pierre Olivier?

De categoriewinnaars staan wat eenzaam op het podium bij de prijsuitreiking. Aînée 1 Kathy Brison voert dan maar een showtje op in haar tempelierspakje. Bij de 70-plussers is het voltallige podium van vorig jaar afgelost door een nieuw trio. Maar dit jaar mag alleen nummer 1, Servais Halders, het applaus in ontvangst nemen. De tweede en derde blijven anoniem in de massa. Zoals runner-up Nicolas Bynens. Dan mag je al 103 wedstrijden gelopen hebben dit jaar… Hoeveel de drankenkorf weegt (de prijsvraag van de tombola) zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. Bij de bekendmaking zijn we al op weg naar huis.

Nog enkele (rustige) uurtjes in 2023 en we zijn alweer in een nieuw jaar. De trouwe lezers wens ik een goede gezondheid, fijne ontmoetingen en veel loopplezier.