Zondagochtend: het is zonnig en ik heb wel zin in een vijftigtal minuten competitie op het uitdagende parcours van Theux (Challenge Province de Liège). Mijn eerste en enige deelname dateert al van het millenniumjaar 2000. Ik ben ruim op tijd ter plekke en heb tijd zat voor mijn gebruikelijke opwarming van een half uur. Door de grote toeloop heb ik mijn wagentje moeten achter laten langs de grote weg op een halve kilometer van de start en ver van de start- en aankomstzone.
Ik heb nauwelijks mijn trainingsjasje uitgetrokken om me naar de start te begeven of ik zie politie op de motor en een uitgestrekte meute over de rijweg in mijn richting komen. Dit kan niet waar zijn! De wedstrijd is al gestart, het op de officiële CJPL-site aangekondigde startuur klopt niet. Even verder zie ik het beteuterde gezicht van de Maasrunner die toevallig achter me geparkeerd is. Hij bevestigt het startuur van half twaalf. Als verstekeling in de voorste gelederen meeglippen? In geen geval! De wedstrijd opvatten als een trainingsloopje? Daarvoor ben ik te ontgoocheld en te kwaad.
In arren moede sluit ik dan maar aan bij het peloton voor de lus van twee kilometer door het centrum naar de eerste passage over de finishlijn waar mijn twee meegereisde fans zich vermoedelijk hebben opgesteld. Ik maak met een kruisgebaar duidelijk dat ik uitstap. En houd me aan mijn voornemen ondanks de aansporing van Marie-Paule om er dan maar een training van te maken. Maar de teleurstelling is te groot. 10 minuten later stap ik in de auto en rij in gestrekte vaart terug naar Heukelom.